Feðgar á ferð yfir þjóðleiðir

 

Við upphaf ferðar í Hrafnhólum í Mosfellsdal

 

Við feðgarnir Atli Þórður og ég ræddum í vor um að fara saman í göngu. Atla langaði í fjallgöngu og að ganga aðeins meira. Ég stakk upp á að fara í göngu og gista eina nótt á leiðinni. Allt stefndi nú í að ekkert gerðist þangað til Atli segir við mig - hvað með gönguna okkar? Ég skoðaði veðurspánna á mánudagseftirmiðdegi og segi við hann: "Förum á miðvikudag. Spáin er góð, hægviðri og engin úrkoma." Hann var klár en sendi mér nú samt skeyti á þriðjudagskvöldi - erum við ekki on á morgun? Ó jú, við leggjum af stað klukkan 15, sagði ég!

Eftir frekar skamman undirbúning var lagt í hann miðvikudaginn 22. júlí. Í stuttu máli ætluðum við að ganga úr Mosfellsdal yfir í Skorradal. Við fylgdum gömlum þjóðleiðum fyrst yfir Svínaskarð úr Mosfellsdal yfir í Kjós. Þaðan yfir í Fossárdal í Hvalfirði og úr Hvalfirði yfir Síldarmannagötur í Skorradal í Borgarfirði. 

Helga Katrín keyrði okkur upp í Hrafnhóla, skammt ofan við Gljúfrastein í Mosfellsdal. Þaðan gengum við um 3 kílómetra leið að bílastæðinu við Skarðsá þar sem gengið er upp á Móskarðahnjúka. Þaðan lá leiðin um hina fornu Svínaskarðsleið yfir í Kjós. Leiðin er nokkuð brött á kafla þá sérstaklega efst í Svínadalnum og einnig mjög gróf á kafla. Fyrsta stoppið var efst í skarðinu með Móskarðahnjúka á vinstri hönd og Skálafell á hægri hönd. Þar hittum við mótorhjólakappa sem komið höfðu úr Hvalfirðinum. Í skarðinu er frábært útsýni í áttin að Mosfellsbænum sem og yfir að Vindáshlíð í Kjós. 

 

Atli með Sandfell (384 m) og Vindáshlíð í baksýn.

Þaðan lá leiðin að Vindáshlíð þar sem við ætluðum að fara aðra gamla þjóðleið framhjá Sandfelli og yfir Sperri- og Dauðsmannsbrekkur og niður í Fossárdal í Hvalfirði. Við gerðust djarfir og beygðum af leið þegar niður í Svínadalinn var komið og lentum í tómu bauki að komast framhjá sumarhúsabyggð við .. og þurftum að stökkva yfir á í þröngu gili. Áfram héldum við að veginum upp að Vindáshlíð. Þar var stranglega bannað að fara um vegna co-vid19 og aftur þurfum við að "stytta" okkur leið í skóg, girðingar og lúpínubreiður í allnokkrum halla. Frekar erfitt allt saman með allt á bakinu. En áfram gengum við vel merkta/gegna leið. Skammt fyrir ofan Fossárdal fundum við gististað skammt frá ánni Míganda. Þar slógum við upp tjaldi um klukkan 21 um kvöldið eftir um 6 tíma ferð með góðum stoppum. Á matseðlinum voru núðlur, flatkökur, kaffi, homeblest og snickers.

Á Síldarmannastíg - Hvalfell og Botnsúlur í baksýn.

Við sváfum vel á nýju Costco lofdýnunum með koddanum. Veðrið um nóttina var ótrúlega gott. Nánast logn og um 10 stiga hiti í 200 metra hæð yfir sjávarmáli. Við tókum daginn tiltölulega snemma þótt litla barnið hafi fengið að sofa til klukkan 09.  Við vorum lagðir í hann klukkan 09:50 og gengum niður að þjóðvegi (um 4 km leið). Þaðan gengum við eftir malbikinu, bæði um Brynjudalsvog og síðan inn í Botn þar sem við tókum hádegismat um klukkan 13. Ég hef oft heyrt að það sé mikið af kræklingi í Hvalfirði. En við Brynjudalsvoginn voru haugar af kræklingi eins og sjá má á myndinni hér til hliðar. Eftir gott stopp og smá dott í skjólsælli laut á móti sólu var haldið í hann yfir Síldarmannagötur og yfir í Skorradal þar sem Gerða sótti okkur innst í dalnum við enda vatnsins eftir um 47 km göngu! Leiðin hefst í um 35 metra hæð yfir sjávarmáli og nær hæst í 496 metra efst á Botnsheiðinni. Við Skorradalsvatn er hæðin um 103 metrar. Leiðin vel vel vörðuð og stikuð og greinilega mikið farinn. Það var bara á einum stað þar sem hægt var að villast sem við Atli gerðum að sjálfsögðu og það þótt að stúlkurnar tvær sem við mættum á miðri leið hafi sagt okkur nákvæmlega að forðast þetta. Staðurinn er þegar um 2 kílómetrar eru eftir. Það virðist liggja beinast við að fylgja línuvegi Sultartangalínu en það lengir leiðina niður í dalinn um 2 kílómetra hið minnsta. Niður brattann frá brúninni og niður að Skorradalsvatni er um 294 metra lækkun á 1800 metrum sem telst vera 16% halli!

Horft niður að Skorradalsvatni - Fitjá liðast að vatninu

Lokahnykkurinn verður hins vegar eftirminnilegur. Við horfðum yfir enda Skorradalsvatn og áttuðum okkur á því að Fitjáin skyldi að lokatakmarkið okkar sem var þjóðvegurinn norðan vatnsins. Við gengum niður framhjá Vatnshorni og beint af augum niður að ánni. Þar þótt mér vatni heldur djúpt svo við fórum aðeins til hliðar (vestar) þar sem skiptist í 2 greinar. Sú fyrri náði okkur aðeins upp á leggi en sú síðari, þá sérstaklega síðustu skrefin, náðu hið minnsta upp að rassi! En auðvelt engu að síður að fara yfir þar sem áin er frekar lygn. Á hinum bakkanum þurftum við að hefa okkur upp háan grasi gróin bakka. Þaðan lá leiðin yfir 500 metra langan mýrarfláka, sem við seinna sáum að væri friðað votlendi, en við Atli strunsuðum beint yfir! 

Þegar norðanmegin var komið skiptum við um föt, kláruðum nestið og Gerða kom stuttu síðar og mikið vorum við fegnir að geta sest í bílinn og slakað á með KFC þegar heim var komið. Virkilega góð feðgaferð.

 

Þráðbeint yfir friðað votlendi!