Mýrdalshlaupið 2023

Býsna krefjandi hlaup við erfiðar aðstæður. Skítaveður síðustu 4 km.

Veðurspáin var ekki gæfuleg fyrir laugardaginn 13. maí 2023. Hlaupið átti að hefjast klukkan 12 á hádegi og um klukkutíma seinni sagði spáin að úrkoman yrði mikil og vindur 14-15 metrar á sekúndu. Rétt fyrir klukkan 17 á föstudag kom niðurstaðan; hlaupinu yrði flýtt og myndi byrja klukkan 09.

Þetta þýddi að við lögðum af stað upp úr klukkan 06 um morgunninn. Stoppuðum í Olís Selfossi en annar brunuðum við austur á rétt rúmum 2 tímum. Þegar þangað var komið var veðrið ágætt en greinilega töluvert minna af fólki en búið var að skrá sig.

Hlaupið hófst síðan á breyttum tíma klukkan 9. Ræst var í svartri fjörunni neðan við bæinn. Hlaupið upp að Reynifjalli, meðfram fjallinu í norður og inn í bæinn aftur og þanað sikk-sakkað upp Reynisfjallið með fallegu útsýni yfir bæinn. Þegar upp var komið fór aðeins að hvessa en þar sem vindurinn var í bakið var allt gott. Áfram var hlaupið eftir endilöngu Reynisfjalli með ægifögru útsýni, fyrst niður að Vík í Mýrdal, síðan að Reynisdröngum og Reynisfjörlu (Black Beach) og loks í áttina að Dyrhólaey.

 

Áfram var hlaupið norður eftir fjallinu, upp á hæsta tindinn áður en farið er niður af fjallinu við fjallsendann, en þar hefur verið komið fyrir keðju til að aðstoða hlaupara við að fara niður mesta brattann.

Eftir að niður er komið er hlaupin tæpur kílómetri meðfram þjóðveginu og þar var hörkumótvindur og rigning auk þess sem stígurinn sjálfur var frekar erfiður. Síðan er farið yfir þjóðveginn og hlaupið eftir gömlum vegi, vaðið yfir litla á og upp að Höttu. Þar er talsverð hækkun og hlaupið utan stíga síðasta kílómeterinn upp á topp á Höttu. Flestir telja þetta vera erfiðasta hluta leiðarinnar. En frá kílómetra 17 ca var veðrið orðið ansi hreint leiðinlegt. Leiðin upp á topp höttu var býsna brött í hálum mosabornum stígum þar sem margir voru á fjórum fótum á uppleiðinni. Áfram var hlaupið í þokunni upp á toppinn í afar miklu roki, þoku og rigningu.

Frá toppi Höttu er síðan mjög skemmtilegt niðurhlaup á göngustígum niður í Víkurþorp. Þar eru mismunandi brattir kaflar en flatir inn á milli. Hluti þessarar leiðar er þó nokkuð brött og getur reynst þreyttum fótum erfið. En það var magnað að horfa yfir bæinn aftur með Reynisdrangana í fjarska. En allt gekk þetta nú og það var ákaflega gaman að hlaupa síðustu metrana í markið.

Í lýsingu á hlaupinu segir sem svo:

Vakin er athygli á því að 21 km hlaupið er krefjandi og einungis fyrir þá hlaupara sem hafa farið í utanvegahlaup áður og teljast nokkuð vanir að hlaupa utanvega. Um tæknilega braut er að ræða og brött niðurhlaup á köflum.

Ég held að menn hafi ekkert verið að ýkja frekar að draga úr en veðrið var svo sem ekki að hjálpa heldur.