EKKÍ ÓNÝTT AÐ VEIÐA Í ÓNÝTAVATNI

 

Stemmingsmynd úr Veiðivötnum

Undirbúningur fyrir Veiðivötn 2025 hófst eins og vanalega með símtölum og bókunum hjá Ella og Gerðu skömmu eftir áramótin. Atli hélt móður sinni við efnið og minnti á að græja beituna tímanlega og gera allt klárt sem þurfti að gera klárt. Við vissum snemma að við yrðum færri en venjulega þar sem Eyþór var staddur í París þegar 13. júlí rann upp en við áttum ekki von á því að Elías myndi líka detta úr skaftinu þegar veikindi trufluðu hans ferð.

 

Við fjölskyldan lögðum því aðeins fjögur í hann á n.v. hefðbundnum tíma upp úr klukkan 09.30 með hreinlega troðfullan bíl þ.á.m. eitt box með ís sem eftir á að hyggja var eins gott. Þar sem við höfðum nægan tíma til stefnu renndum við við í Köldukinn og heimsóttum Helgu og Þorbjörgu og fjölskyldur sem þar voru stödd. Eftir stutt stopp þar héldum við í Skarðskirkjugarð og þaðan áðum við stutt við Fossabrekkur. Hlýtt var í veðri en skýjað og vindur þannig að netin fóru ekki upp strax. 

 

Komin inn í Vötnin góðu rétt um klukkan 13 og fljótlega var Bjalli, skálinn okkar, klár svo við gátum farið að tygja okkur fyrir veiðina. Hófum daginn í Ónýtavatni. Þar stilltum við upp á ströndinni á móti vindi og öldum og eftir stuttan tíma var sett í þann fyrsta og til að gera langa sögu stutta þá negldum við í 30 fallega urriða á rétt um 2 klukkutímum! 6 voru um og yfir 2 kg. eða rúmlega 4 pund og restin á bilinu 1,5-2 kg. Mögnuð byrjun. Við Tómas fórum að gera að þessum 30 stykkjum á meðan Atli bætti við 2 til viðbótar. Klukkan 18:40 héldum við í Breiðavatn þar sem bættust við 7 fallegar bleikjur og var sú stærsta um 1,7 kg. Vatnshæð Breiðavatns var mun minni en oft áður. Rétt um klukkan 20 héldum við heim á leið í kvöldmat, sem skv. hefðinni var hangikjöt og hvít sósa ásamt smá bita af hamborgarskinku. 

 

Mokveiðin úr Ónýtavanti fyrstu 2 tímana!

Eftir mat héldum við í Litla Skálavatn þar sem Gerða krækti í einn fallegan urriða, aftur í Breiðavatn og síðan í bæði Ónefndavatn og Ónýtavatn áður en heim var farið um miðnætti. Við sáum á vesturhimni að eitthvað var í kortunum varðandi mánudaginn sem svo sannarlega kom á daginn því það var kominn 14 stiga hiti klukkan 08 á mánudagsmorgun og nánast logn.  

Vöknuðum upp úr klukkan 07 og gerðum okkur klár (lesist - löguðum kaffi), náðum í beitu og af stað. Ungi maðurinn fékk að sofa aðeins lengur. Vorum mætt í sannkallaðri rjómablíðu í Litla Skálavatn 0745. Léttskýjað, sól, logn og mikil fluga. Síðan var haldið í Breiðavatn þar sem ég skildi hin eftir og sótti Tómas ásamt því að gera að því sem komið var á land um morguninn. Ákváðum að kíkja niður í Nýjavatn þar sem við lögðum upp hæð og gengum niður. Það var svolítið þungt í hitanum og brattanum. En um 50 metra hæðarhækkun reyndist vera þessa rúmu 200 metra sem við gengum! En við urðum ekki vör í Nýjavatni en fengum smá æfingu í staðinn! Héldum þaðan í Kvíslarvatnsgíginn þar sem við urðum ekki vör. Loks var haldið í Langavatn, Ónýtavatn, Arnarpollinn og strauminn í Snjóöldu en þangað vorum við komin klukkan 15:20. Fengum fiska á öllum stöðum nema í Arnarpollinum. 

 

Ekki oft sem veitt er ber að ofan í vöðlunum!

 

Það tekur á að veiða svona mikið!

Áfram héldum við á nýjan stað í Breiðavatni sem gaf ekkert! Héldum síðan heim á leið með viðkomu í Skálavatni áður við gæddum okkur á pulsu og kók heim í skála. Hitinn var orðin afar mikill seinni partinn náði mest 26 gráðum sem við sáum á bílnum á leiðinni. Klukkan 19 héldum við norður á bóginn og stefnt á Litlasjó með viðkomu á síldarplaninu í Stóra Fossvatni. Þar datt Tómas í lukkupottinn og hreinlega mokaði upp fiski og á tíma sönglaði kappinn fyrir munni sér:  "Fjögur-eitt þið getið ekki neitt". En leikar jöfnuðust aðeins þegar á leið kvöldið. Tómas hafði á orði að Stóra Fossvatn væri líklega hans uppáhaldvatn og þó Langavatnið og reyndar Snjóaldan eiga líka stað í hjartanu sagði kappinn!

 

Flugur, vatn og stöng í Stóra Fossvatni

Upp úr klukkan 22 héldum við aftur suður á bóginn án þessa að kíkja í Litlasjó enda 11 fiskar á land á síldarplaninu. Við Tómas fórum roggnir að gera að á meðan Gerða og Atli héldu áfram. Við aðgerðarborðið vorum við yfirheyrðir af kalli sem flakaði sinn fisk um veiðina á síldarplaninu. Hann sagðist vita af því að fólk hefði verið þarna í 2-3 tíma fyrir klukkan 19 og ekki orðið vör! Þetta átti við okkar mann sem nefndi að það sé ekki fyrir alla að finna lykilinn að kistunni! 

 

Nýjavatn (brekkan niður framundan)

Þegar þarna var komið voru öll möguleg box að fyllast af fiski en engu að síður var beituboxið ennþá laust sem var eins gott þvi enn áttum við von á góðu. Vöknuðum seinni morgunninn upp úr klukkan 07 og héldum af stað öll 4 klukkan 0730. Þennan fallega morgun var ennþá heitara en daginn áður og ekki hreyfði hár á höfði. Við héldum í morgunvatnið góða, Litla Skálavatn, þar sem við Gerða fengum sitthvorn fiskinn. "Hvort viljið þið fara núna í Breiðavatn eða Ónýtavatn?", spurði móðir. Ónýtavatn var svarið. "Allt í lagi, við förum þá fyrst í Breiðavatn það er hvort eð er í leiðinni," . Ekkert gerðist í Breiðavatni en í Ónýtavatni fóru hlutir að gerast og landaði Tómas sínum stærsta fiski í sögunni en hann mældist rúmlega 2,1 kg eða vel rúmlega 4 pund. 3 til víðbótar bættust við og heildartalan er því 40 stykki sem reyndist vera 62,5% af þeim fjölda fiska sem veiddust í Ónýtavatni þessa vikuna! 

 

Okkar maður kátur!

 

Rúmaðist varla í háfnum!

Við hættum klukkan 10.30 sem var um hálftíma á eftir áætlun enda heldur betur tími til að forða aflanaum frá skemmdum hreinlega. Á meðan ég gerði að morgunveiðinni byrjaði Gerða að taka til og strákarnir tóku saman stangir og annað. Lögðum af stað heim á leið klukkan 11:50 og skriðum inn í Háulindina kl 14.20 eða svo. 

Krían að gera sig heima komna í beituboxinu

 

 

FÆREYJAR 2025 MEÐ TEAM RYNKEBY

Léttir svilar á fyrsta degi

 

Þegar Eyþór svili nefndi að hluti af Team Rynkeby stefndi á ferð til Færeyja var ég einn sá fyrsti til sð "staðfesta" áhuga. Ég væri svo meira en til í að komast þangað enda hefur eiginkonan ekki mikinn áhuga á Færeyjum og mögulega þess vegna var ég ekki búinn að komast þangað ennþá. Þegar Sverrir Hjörleifs (Sverrir pabbi í Trís) sagði í tölu við foreldra Rakular að "... þessi ferð væri draumur að rætast..." þá gæti ég ekki verið meira sammála. Og þvílík ferð, vá takk fyrir mig.

 

Hópurinn að bíða eftir strætó rétt við heimili Rakular!

(Elvar, Helga, Sigurður, Guðbjörg, Svanhildur, Sverrir, Ólafur, Hjörleifur, Anna María, Margrét, Sverrir, Víóletta, Karl, Jón, Lára og Eyþór)

 

1:39 PM on Friday, June 6, 2025 Bøur, Faroe Islands

Færeyjar 2025: Dagur 1

Dagur eitt í hjóla- og menningarferð til Færeyja með Team Tynkeby.

Við vorum 16 sem lögðum í hann. 13 hjólarar og 3 aukalega sem má segja að séu hér í menningarferð.

Eftir stutta bið mætti Rógvi og sagði Færeyinga vera almennt seina enda kom rútan töluvert á eftir honum en hana keyrði James Olsen tónlistarmaður sem Eyþór kannaðist við. Keyrðum tæpan km að hóteli Hótel Vagar þar sem við settum hjólin saman og klæddum okkur.

Um kl 1330 var lagt í hann og haldið í vesturátt eða í Gásafjörð. Þar fórum við í gegnum einbreið göng sem liggja að þessum ca 10 húsum sem þar eru.

Snarbratt er bæði upp og niður í Gásafjörð. Þar skoðuðum við Múlafoss, svona Seljalandsfoss á sterum!

Göngin til baka, upp og niður endalaust. Rétt við brautarendann á flugvellinum er Sörvágsvatn sem viðhjóluðum meðfram. Þar er skúlptúrinn The Nix sem er prjónandi hestur og rétt eins og íslenska útgáfan Nykurinn, þá byggir hann þjóðsögum um veru sem býr í sjónum (og öllum vötnum í Færeyjum) sem seiðir fólk til sín og dregur það svo með sér niður á hafs- eða vatnsbotn.

Svo fór að rigna og áfram blés og það má segja að það var skítkalt á kafla. 3 göng eru á leiðinni frá flugvellinum að Þórshöfn. Ein 5 km neðansjávar göng þar sem hálfgerð norðurljósasýning var á neðsta parti og sumir heyrðu höfrungahljóð. En uppleiðin var strembin. Þaðan lá leiðin yfir að Kaldbaksbotnur og eftir Kalbaksvegi og gegnum Kollafjarðartunnelin. Þegar út var komið voru ennþá nokkrar brekkur eftir á móti roki og rigningu þessa 9 km leið að Þórshöfn.

Komum að hótel Djurhus ca 1720. Fengum bjór og allir kátir. En fljótlega þurftum við að gera okkur klár í heimboð hjá foreldrum Rakular í Þórshöfn. Þar sem þau búa upp á Hamrinum selfluttu þau okkur á 2 bílum. Þau hjónin og Rakul tóku afar vel á móti okkur. Buðu öllum Lívsins vatn (ákavíti) í staupi áður við fengum okkur geggjað góða fiskisúpu með heimabökuðu frábæru brauði. Í eftirrétt var síðan heimalagaður ís eftir leyniuppskrift ömmu Raular.

Um klukkan 09 tókum við strætó í bæinn og nutum aðeins lífsins á Kultur-natt eða menningarnótt þeirra Færeyinga þar sem bærinn var troðfullur af fólki.

 

 

9:35 AM on Saturday, June 7, 2025 Tórshavn, Faroe Islands

Færeyjar 2025: Dagur 2

Vöknuðum kl 730 og skelltum okkur í morgunmat. Kl 09 vorum við klár með hjólin en þar sem von var á nokkrum Færeyingum til að hjóla með okkur flýttum við okkur hægt enda frændur okkar ekki þeir stundvísustu.

En af stað fórum við og veðrið var svona lala. Brunuðum svo af stað í meðvindinum. Skammt ofan við raforkuverið rétt áður en komið er að Kollafjarðargöngunum sprakk hjá mér og var vír fastur í dekkinu. Ég byrjaði auðvitað að brasa við þetta en ein færeysk sá að hún þyrfti að bíða til hádegis með að ég klárið þetta og greip inn í og kláraði á "no-time". Ákveðið var að stytta leiðina sem var eins gott því þetta var bara frekar erfitt, sérstaklega í lokin.

Við brunuðum af stað í Saksun eftir einbreiðri íslenskri gangstétt a sterum svo gott var malbikið. Þar við ysta haf er vinsæll ferðamanna staður, Dúvnagarðar, sem gaman var að sjá. Þar bauð Rógvi upp á tvíflísur eða samlokur á íslensku.

Eftir gott stopp héldum við sömu leið til baka en nú á móti vindi. Þaðan héldum við í Tjöruvík þar sem við fengum pönnsur og kaffi. Þessi fallegi staður þar sem aðkomu er stýrt með ljósum var svo sannarlega hápunktur ferðarinnar þennan daginn. Úr Tjöruvík er einmitt skemmtileg 2-3 tíma gönguferð yfir fjallaskörð yfir í Saksun þar sem við vorum fyrr um daginn.

Til baka sömu leið og þegar komið var fyrir hornið tók mótvindur við og fljótlega fór að rigna líka. Síðan var þetta bara "deja vu" frá gærdeginum. Rok, rigning og skítakuldi síðustu 20 km að Þórshöfn. Hann Einar Vang tók nokkrar þ.á.m. hópmyndina hér að neðan. Myndasíðan hans er hér. 

En flottur dagur sem lauk uppúr klukkan 1630. Eftir daginn héldum við á Haps - hamborgarastað fyrir ofan Pizza 67 en við Hjörleifur skelltum okkur bara á risastóran bjór (640 ml) og steik. Ég valdi bernais sósu með og hún var geggjað góð.

 

Laugardagshópurinn með Rynkeby félögum frá Færeyjum.

 

 

8:47 AM on Sunday, June 8, 2025 Tórshavn, Faroe Islands

Færeyjar 2025: Dagur 3

Rógvi breytti snöggt í spaða þegar hann sá að það væri möguleiki á rigningu norðan til svo við hjóluðum af stað af hótelinu með hvelli 845. Brunuðum í gegn um miðbæinn og upp bratta brekku og áleiðis að Kirkjuvog þar sem þaklaus elsta kirkja Færeyja er stödd. En byrjað var að byggja kirkjuna i kringum 1270 .

Eftir stutt stopp rúlluðum við i næsta vog þar sem rútan beið okkar og skutlaði okkur i gegnum göng til Sandeyjar. Göngin tengja Straumey við Sandey og lengd þeirra er 10,8 km en þau voru opnuð 2023. Sandey er sú nyrsta af þeim 5 eyjum Færeyja sem kallaðar eru suðureyjar. Eyjan er sú 5 fjölmennasta með rúmlega 1200 manns.

"Við eigum eftir að hjóla alla vegi á eyjunni," sagði Rógvi okkur og voru það orð að sönnu. Göngin rúlla undir Skopunarfjörð og enda á miðri eyjunni í Traðardal. Fyrst hjóluðum við skoðunarferð um um þorpið Sand þar sem um 500 manns búa. Það héldum við í austur og suðurátt og upp og niður, upp og niður. Fyrst í Húsavík, þaðan yfir til Dalur, pínulítið þorp á suðurhluta eyjarinnar. Leiðin þangað var mjög skemmtileg, frábært malbik og grindverk sjávarmegin og útsýnið gríðarlegt suður Atlantshafið. Mér þótti sérstaklega gaman að því að fylgjast með kindunum sem bitu gras þarna í snarbrattri brekkunni neðan við vegin. Magnað!

Eftir stutt stopp í Dalur hjóluðum við síðan í gegnum Húsavík aftur og til Skálavíkur þar sem við keyptum okkur hádegisverð. Enginn var á staðnum þegar við komum en tekið var ákaflega vel á móti okkur á staðnum sem var samansettur úr gömlum húsgögnum, bæði stólum, borðum og sófum frá svona 1970 ásamt myndum á veggjunum frá sama tíma! Þegar við vorum búin að panta okkur má setja að staðurinn hafi troðfyllst og um 25 manns biðu veitinga þ.a.m. 4 Íslendingar sem komu á sínum bíl með Norrönu og vorum að keyra um eyjurnar.

Frá Skálavík rúlluðum við síðan aftur yfir hálsinn og niður að Sandi og þaðan að upphafsstaðnum. Þar sem ennþá var aðeins í að rútan sækti okkur ákvað hluti hópsins að halda áfram yfir til Sköpun sem var gamli ferjustaðurinn áður en göngin komu. Þar sprakk á slöngulausu hjólinu hjá Rógva sem bara tók upp síman og bauð sér og þeim sem voru með honum í heimahús í kaffi!

Þeir sem ekki fóru í Skopun lágu eftir í sólinni við skóla þarna á miðri eyjunni. Þar æfði landslið Færeyja í blaki undir komandi landsleik við Austurríki. Ég sat þar smá stund og slakaði á. Rútan mætti síðan á umsömdum tíma og við byrjuðum á því að sækja Rógva og brunuðum síðan heim á hótel, skelltum í okkur fyrsta bjór dagsins og tókum sundur hjólin og pökkuðum þeim.

Um kvöldið var síðan sameiginlegur kvöldmatur með Rakul og hennar foreldrum ásamt Rógva á hótelinu. Það var þríréttað með "self-service". Fyrst rækjukokteill, síðan geggjað lamb og rabbarbarapæ með sýrðum rjóma (sérstakt) í eftirrétt.

 

 

 

 

 

JARÐGÖNG Í FÆREYJUM

Mikið hefur verið rætt og ritað um göng í Færeyjum. Færeyjar samanstanda af 18 eldfjallaeyjum sem núorðið eru allflestar tengdar saman af neðansjávargöngum og þar sem ekki eru ennþá komin göng þá eru þau svo sannarlega komin á dagskrá. 

Til sambanburðar þá eru 12 jarðgöng á Íslandi sem alls eru 64 km að lengd (þar af ein sem ekki eru opin almenningi og önnur sem hafa verið aflögð). Vegagerðin hefur tekið saman yfirlitsáætlun um þá jarðgangakosti sem hafa verið til umræðu og skoðunar undanfarin misseri. Alls er um að ræða 23 mismunandi jarðgangakosti, 18 á landsbyggðinni og 5 á höfuðborgarsvæðinu.  Lesa má nánar um málið hér.

 

Í skýrslu sem verkfræðistofan Ice (Institution of civil engineers) gaf út fyrir nokkrum árum kemur fram að alls 44 kílómetrar af jarðgöngum hafi verið grafin í Færeyjum og 2 neðansjávargöng til viðbótar sem lokið var við á árinu 2023 hækkar þessa tölu um 22 km. Þá eru á teikniborðinu 30 km til viðbótar þ.á.m. út í Suðurey, syðstu eyjuna. Þegar öllum þessum framkvæmdum verður lokið þá má segja að í Færeyjum séu 2 metrar af jarðgöngum fyrir hvern einasta Færeying. 

 

 Hér er tafla ásamt korti yfir þau göng sem eru nú þegar til og hvenær þau voru byggð.

 

Með nýjustu tveimur neðansjávargöngunum eru 88% Færeyinga komnir í gott og öruggt samband auk þess sem ferðatími styttist verulega. Ef og þegar af framkvæmdum til Suðureyjar verður þá munu 99% íbúa á Færeyjum vera komnir í vegasamband hvor við annan. Vegatollar gilda fyrir neðansjávargöngin og er kostnaðurinn breytilegur eftir göngum en svona frá 50 dönskum krónum (2000 íslenskum) upp í 175 danskar (3500 kall). Sjá nánar hér. 

 

 

 

Göngin yfir í Austurey og Sandey eru komin. Hin eru á dagskrá síðar.

 

 

 

 

HAUSTGÖNGUR MEÐ MEIRABRÖLTI 2024

Við Eyþór svili skráðum okkur í Meira bröltið aftur þetta haustið, eftir að hafa pásað á vormisseri 2024, sem mögulega leiddi til þess að það féll niður! Hver segir að við séum ekki ómissandi.

 

21. september laugardagur Hlöðufell

Ferðin hófst við Hlégarð þar sem skipt var í bíla og fórum við Eyþór á Súkkunni með bræðrunum. Brunað var yfir Mosfellsheiði yfir á Þingvelli og þaðan inn á Uxahryggjaleið. Áfram alla leið þangað til komið var norður fyrir Skjaldbreið og inn á F338, Skjaldbreiðarveg.

F338 er línuvegur sem liggur undir og meðfram Sultartangalínu 1 og 3 sem liggja frá Sultartangavirkjun að iðnaðarsvæðinu á Grundartanga. Sultartangalína 3 (sú hærri) var lögð á árunum 2003-2005 og samanstendur af 21-40 metra háum V-möstrum sem reist eru á 350 metra fresti í um 50 m fjarlægð frá Sultartangalínu 1. (upplýsingar frá Skipulagsstofnun)

Eftir að hafa hossast um 30 km eftir F338 sveigðum við niður með Þórólfsfelli og þaðan vestur fyrir Hlöðufell að skála Ferðafélags Íslands. Eftir stutt stopp örkuðum við af stað beint upp af skálanum vinstra megin við gilið. Þetta var allt frekar óárennilegt að sjá neðan frá en ekki eins mikið mál þegar í var komið.

Þegar upp á stallinn var komið eftir tæplega klukkutíma gang vorum við í þoku og frekar dimmt yfir og áttum eftir rúmlega hálftíma gang að toppinum og þar gat að líta afar sérkennilegt fyrirbæri svo ekki sé meira sagt. Þegar við nálguðumst toppinn fórum við að sjá í stöðumæli og reyndar meira að segja tvöfaldan og var afar vel búið að honum svo hann stóð alveg beinn þrátt fyrir að veðrið þarna uppi sé örugglega ekki alltaf upp á sitt besta.

En gaman væri að vita söguna á bakvið stöðumælinn þarna á toppi Stöðufells eins og Sævar vinnufélagi minn sagði þegar hann spurði hvort ég hefði ekki ruglast og gengið á Stöðufell en ekki Hlöðufell.

Leiðin niður gekk eins og í sögu, við fórum frekar hægt niður skriðurnar enda hætta á grjóthruni. Þegar niður var komið var ákveðið að fara styttri leiðina í vegalengd a.m.k. og fara niður hjá Miðdalsfjalli sem var ákaflega skemmtileg leið en alls ekki á færi allra bíla en Súkkan sigldi þetta eins og ekkert væri þótt hún hafi rekist uppundir nokkrum sinnum enda bíllinn að eindæmum rasssíður með okkur Eyþór svila í baksætinu. Enda fór það svo að ég fór til Olla í Land Cruiserinn rétt áður en verstu brekkurnar voru framundan.

Hópurinn á toppi Hlöðufells með stöðumælinn á milli.

Summitbag gaf þessa skemmtilegu mynd af leiðinni.

5. október laugardagur Skarðsheiðarhringur - Súlárdalshringur

12 félagar melduðu sig í gönguna með bræðrunum meðtöldum. Hist var við Hlégarð í Mosfellsbæ, skipt í bíla og brunað upp í Melasveit og þaðan inn Svínadalinn og lögðum bílunum skammt frá bænum Hlíðarfóti.

Gangan hófst rétt um klukkan 09 í einmuna blíðu þar sem Skarðsheiðin svo sannarlega skartaði sínu fegursta. Fyrst gengum við eftir ansi úfnum árfarvegi Súlár en áttuðum okkur fljótt á því að betra væri bara að ganga eftir slóða skammt vestan ár. Þanðan héldum við síðan með smá sikk sakki upp Tungukambinn. Efst í honum fékk hópurinn smá útrás fyrir klifur enda heitum við nú ekki Meira brölt fyrir ekki neitt.

Áfram héldum við upp á brún Tungukambs með Skarðsdal á vinstri hönd og ofan hans tindruðu Skarðshyrna (946 m.y.s.) og Heiðarhorn (1053 m.y.s.) við himinn og var það svo að sumir úr hópnum greindu "skífu" á toppi Heiðarhorns úr mikilli fjarlægð sem seinna kom í ljós að átti alveg við rök að styðjast. Áfram gengum við eftir hinum tilkomumikla Skarðskambi áleiðis að ónefndum tindi (1039 m.y.s.) og það var alveg magnað að vera komin þar og sjá norður um Hafnarfjalið, Borgarnes og alla jöklana í norðri enda var útsýn sérlega gott norður af. Gönguleiðin var fín, gengið í mosa og frekar þægilegu undirlagi lengst af þótt stundum hefðum við þurft að krækja fyrir hæstu hornin eða kambana á Skarðskambi.

Eftir flotta nestispásu neðan við efsta punkt héldum við á toppinn og það var hreint magnað að horfa yfir til Skessuhorns og hugsa til baka þegar hópurinn, fyrsta vetrardag 2023, gekk á þann magnaða tind í svipuðu veðri og nú. Reyndar fannst okkur nú þegar við horfðum yfir að Skessuhorni leiðin vera ókleif en samt fórum við þetta nú á sínum tíma. Svona getur fjarlægði blekkt mann

Áfram héldum við yfir á næsta tind en (1041 m.y.s) og þurftum við að lækka okkur talsvert eða allt að 170 metrum áður en við náðum aftur fyrri hæð. Þar var snjór yfir öllu og gönguleiðin vægast sagt frekar snúin. En út á brún fórum við og horfðum til Skessuhorns beint í norður. Við stoppuðum frekar stutt þarna enda farið að hvessa all verulega og það kólnaði hratt. Við brunuðum af stað og gengum fyrstu 1-2 km í snjó og afar erfiðu undirlagi sem reyndi verulega á kálfana (ég fann það sérstaklega þegar ég vaknaði daginn eftir) niður Þverfjall. Gaman var að horfa yfir Eyrarvatn og Vatnaskóg ofan af Þverfjalli. Eins sáum við yfir að Saurbæ á Hvalfjarðarströnd. Þegar við áttum skammt eftir af Þverfjallinu tókum við snarpa beygju til austurs, niður skriður og það stikluðum við yfir Miðdalsánna og áfram eftir kindastíg meðfram síðasta kambinum áður en við steyptum okkur niður lúpínubrekku ofan við skógræktina. Þegar niður var komið gengum við eftir kindastígum og síðan slóða að bílunum.

Þetta var hreint mjög svo skemmtileg ferð í góðum hópi. Veðrið var hreint frábært og æðislegt að sjá til allra tinda í kring, reyndar var aðeins mistur í austurátt og veltum við því fyrir okkur hvað væri þarna á ferðinni, mögulega mengun/sandrok ofan af hálendi.

Mættir voru í göngu Jón og Bjarki fararstjórar. Eyþór og undirritaður. Olli, Bertha, Áslaug og Edith, Anita og Diemut ásamt Hrefnu og Hákoni sem hittu okkur við afleggjarann enda að koma beint úr sælunni í Skorradal.

Á toppi Skarðsheiðar með Heiðarhorn í baksýn.

2. nóvember laugardagur Hrútaborg á Mýrum staðfest

Á fimmtudeginum á undan var ferðin blásin af vegna veðurs en ákveðið samt að taka lokstöðuna á föstudeginum. Og viti menn veðurspáin hafði gjörbreyst og heldur betur fært og eins gott að við slepptum ekki þessum geggjað veðurglugga (eins og sjá má á myndunum). Við vorum 9 sem lögðum í hann á tveimur bílum frá Mosfellsbænum. Ferðin tók rúmlega 1:30 með stoppi í Olís.

Það var skemmtilegt að keyra Mýrarnar við sólarupprásina og horfa á skjannahvít fjöllin í kring. Keyrðum inn ísilagðan Hnappadal og lögðum bílnum rétt norðan við Haffjarará. Lögðum af stað kl 09:50 og gengum við upp Hrútadalinn í talsverðum gróðri og var mjúkt undir fæti lengst af þótt snjórinn væri töluverður. Þegar upp á hrygginn sunnan við Hrútaborgina sjálfa er komið var útsýnið í allar áttir slíkt að við urðum nánast orðlaus.

Áfram gengum við austan megin borgarinnar sjálfrar og þaðan áfram upp gil alla leið á toppinn og vorum við komin þangað skömmu fyrir klukkan 13. Það var magnað og mikið sjónarspil að horfa í allar áttir og sjá svo gott sem augað eygði. Tröllakirkja og Fögruhlíðarhnjúkur blöstu við í suðri og líta afar freistandi út fyrir fjallafólk. Ef matarstopp á topnnum í logni drifum við okkur af stað og gengum eftir Steinahlíðinni áleiðis að Fögruhlíðarhnjúki, hvar við skröltum upp við efst klettavegginn og síðan niður hinu megin og áfram niður Kolbeinsstaðafjallið að bílunum.

Afar skemmtileg ferð í algjörlega geggjuðu veðri þar sem allt tókst vel.

 

Hópurinn með glæsilega Hrútaborgina í baksýn

 

30. nóvember laugardagur Gengið hring um Eyjadal (upp á Trönu og Móskarðahnjúka)

Kjördagur rann upp bjartur og fagur en við fundum að það var vindur í kortunum á leið okkar yfir Mosfellsheiði og Kjósarskarð. Þegar við gerðum okkur klár við bæinn Sand í mynni Eyjadals var hins vegar logn og tekið að birta. Við gengum rólega upp Breiðurnar að Hnjúkabrúnum og þaðan upp á fyrsta tindinn sem kallast Heimrahögg skv kortum LMI. Áfram áleiðis að Trönu fyrst eftir mjóum hrygg en síðan stuttan bratta og að vörðunni með skeifunni góðu sem einhverjir í hópnum mundu eftir síðast þegar við vorum hér á ferð á vormánuðum 2023.

Þaðan héldum við niður í Móskarðsgil þar sem lægsti punktur var í kringum 580 mys. Þegar þarna var komið var farið að hvessa verulega en þar sem vindurinn var í bakið á okkur slapp það til. Við tókum síðan beina stefnu upp en þar sem mótar ágætlega fyrir stígum þarna norðanmegin fylgdum við þeim. Efir því sem ofar dró jókst vindstyrkurinn og áttu sumir í léttari kantinum fullt í fangi með að halda sé á jörðinni hreinlega. Á toppnum sjálfum á austasta Móskarðahnjúknum var ekki stætt svo við hröðuðum okkur niður hinu megin (venjulegu leiðina) og niður í skarðið á milli austustu hnjúkana og þaðan steyptum við okkur bara beint niður í Eyjadalinn. Það var ekki viðlit að reyna við Laufaskörðin og ganga eftir brúnunum svo við fylgdum plani B sem var að fara niður á þeim stað sem við fórum og beint niður dalinn sem var bara assgoti langur og hreinlega fullur af beinfrosnum lækjarsprænum sem stundum var bras að komast yfir nema þeir sem nenntu að setja á sig broddana aftur.

Þegar niður var komið vorum við vestan megin ár en sem betur fer var þarna gömul steypt brú rétt við bílastæðið okkar þar sem við komumst þurrum fótum yfir. Virkilega góðri ferð lauk fyrir klukkan 16 og tími til komin að koma sér á kjörstað.

Veðrið var fallegt en eins og áður er lýst alveg hreint bálhvasst uppi á toppum. Útsýni feykilegt í allar áttir og skörtuðu t.a.m. Botnsúlurnar og Hvalfell sínu fegursta.

Eyjdalur. Móskarðahnúkar fyrir botni dalsins.

 

 Hópurinn (takið eftir frosinni ánni við hliðina)

 

 

Team Rynkeby 2024 - Ferðasaga

Team Rynkeby - FINISHER 2024

 

Öll ævintýri taka einhverntíma enda og svo er það líka með Team Rynkeby Ísland ferðina frá Kolding á Jótlandi í Danmörku til Parísar í Frakklandi.

 

Kort af ferðalaginu má sjá hér

 

 

Það má með sanni segja að þetta hafi verið ævintýri hjá okkur svilunum mér og Eyþóri Kolbeins. Takk Eyþór fyrir að hvetja mig til að sækja um.

 

Það skiptust svo sannarlega á skin og skúrir í þessari ferð okkar og það í orðsins fyllstu merkingu. Við fengum bæði mjög gott veður en einnig frekar mjög leiðinlegt (lesist rok og rigning) en það rigndi og rigndi og vart sá til sólar svo dögum skipti. Kemur kannski ekki á óvart því samkvæmt nýlegri frétt þá hefur ekki rignt meira í Danmörku á þessu ári síðan mælingar hófust! En allt hafðist þetta samt sem áður án teljandi vandræða þótt ég hafi dottið á 25-30 km hraða á degi 4 og skrámaðist nokkuð en að öðru leiti mjög góður eftir fallið og var tilbúinn að halda áfram strax en þar sem hnakkurinn á hjólinu brotnaði við falið varð ég að bíða af mér næstu 60 km þangað til Ragnar hjólahvíslari kom hjólinu í gang aftur.

Það rigndi duglega á köflum

Allt í allt hjólaði ég 1100 kílómetra á þessum 8 dögum með 6000 metrum í hæðarhækkun þar sem 70% hæðarinnar komu á 3 dögum! Það var síðan alveg magnað að koma inn í miðborg Parísar og hjóla framhjá bæði Sigurboganum og Effelturninum og syngja We are the Champions með öllum hinum Team Rynkeby liðunum á íþróttavellinum þar sem lokahófið fór fram.

 

Liðið í ár samanstóð af 28 hjólurum og 7 meiriháttar umhyggjuliðum (service aðilarnir okkar fengu þetta fallega nýyrði). Umhyggjuliðarnir okkar í ár voru alveg frábærir og hreinlega lýstu upp daginn þegar við nálguðumst hvort sem það var í kaffi- eða matarstoppi með sinn gleði, fagnaðarlátum og umhyggju.

 

Team Rynkeby 2024 - hvíta kvöldið

 

Við svilar lærðum sitthvað og komum út úr þessu verkefni reynslunni ríkari og höfum eignast vini í flottu Team Rynkeby fjölskyldunni nokkuð sem við heyrðum mikið talað um þegar við  fórum til Spánar í hjólaferð í mars eins og sjá má hér.

 

Ferðin tók 8 daga frá laugardegi til laugardags. Við flugum út á föstudegi og keyrðum í rútu frá Kastrup til Kolding á Jótlandi. Við byrjuðum á því að setja hjólin saman og snæddum síðan ágætan morgunmat áður en við lögðum af stað í fyrstu dagleiðina. Hérna kemur síðan smá lýsing á leiðinni á hverjum degi;

 

Dagur 1: Frá Kolding til Tönning

Dagurinn var bjartur og fagur þegar við hófum túrinn til Parísar nokkrum mínútum fyrir áætlaðan tíma enda allir spenntir að komast af stað. En ekki byrjaði hann samt vel því strax eftir fyrstu beygju féll einn úr hópnum og meiddist lítillega en samt nóg til að hann settist inn í bíl og hjólaði ekki fyrstu dagana.

Dagurinn var mjög skemmtilegur, frekar flatur og bara um 100 mílur (162 km) eða svo! Frábært að hjóla um lendur Danmerkur og heiðar Jótlands . Virkilega fagurt landslag og allt var tekið frekar rólega svona svona fyrsta daginn. Eftir um 84 km er stoppað í Padborg og tekið hádegishlé í vöruskemmu flutningafyrirtækisins H.P. Terkelsen A/S. Öllum Team Rynkeby liðum sem fara þar framhjá er boðið í hressingu í hádeginu hjá þeim. Þar var okkur fagnað eins og rokkstjörnum og brunuðum alla leið undir dynjandi fagnaðarlátum beint inn á verkstæði þar sem nóg var af öllu. Lifandi tónlist, öl, samlokur, grillaðar pulsur og ís. Stuttu síðar hjólum við yfir landamærin og inn í Þýskaland þar sem við eyðum næstu þremur dögum. Hér erum við að hjóla í gegnum sveitir norður Þýskalands og að Be Bio hótelinu þar sem við lágum í sólinni, þrifum hjólin letilega og nærðum okkur.

 

Dagur 2: Töningen til Blumenthal (Bremen)

Hjóladagur 2 bauð upp á 194km og 500m hækkun frekar flatur og átti að vera frekar auðveldur dagur þrátt fyrir vegalengdina. En fyrst regnið og síðan mótvindurinn settu strik í reikninginn. Áfram hjólum við í þýskalandi og hjólum mikið í gegnum sveitabæi og meðfram ökrum og sjáum að það er greinilega mikið stundaður landbúnaður í norður Þýskalandi. Fórum í tvær ferjur eða pramma og tók sá lengri um 30 mínútur. Það er mjög gott að hjóla í Þýskalandi ýmist á hjólastígum eða götum. Endum á hótelinu Ringhotel Fährhaus Farge við ána Wheser við hliðina á stóru orkuveri.

 

Dagur 3: Frá Blumenthal (Bremen) til Hengelo

Eftir ekkert sérstakan morgunmat hjá þjóðverjunum á Ringhotel Fährhaus Farge hótelinu byrjaði dagurinn á því að við hjóluðum 200 metra að ferju sem rúllaði með okkur yfir ána Weser. Áin Weser er þriðja lengsta fljót Þýskalands 744 km löng. Hægt er að sigla á fljótinu frá Bremerhaven alla leið til München. Til þess þarf að fara um átta skipastiga, sem sumir gegna líka hlutverki vatnsorkuvera. Við rúlluðum nánast beint um borð en ferjan var mjög stutt og við héldum áfram hinu megin og þá byrjaði að rigna.

Hjólað var í gegnum sveitir og bæi Þýskalands á frekar sléttum og góðum vegum. Öðru hvoru gaus upp lykt þegar við hjóluðum framhjá og við veltum því fyrir okkur hvort þarna væri um að ræða svínabú, kjúklingabú eða nautgriparæktun. Eftir því sem á leið vorum við alveg komnir með þetta að við teljum! Eftir ca 153 km hjólum við inn i Holland og endum í bænum Hengelo skammt frá borginni Twente og gistum á samnefndu hóteli.

 

Trís dagur 4: Frá Hangelo (Twente) til Genk

Dagurinn í dag átti jú að vera langur en tiltölulega þægilegur og já bara auðveldur hjólalega séð. En NEI aldeilis ekki. Ekki voru það 200+ km hjá kallinum heldur bara rétt 140. Enda féll ég á svona 25-30 km hraða og tók með mér einn hjólara í fallinu, því miður. En við stóðum bæði upp, ég aðeins skrámaður á fæti og hendi en Greta fann til svo gott sem í allri annarri hliðinni. Ég var klár að halda áfram en ekki hjólið sem þarfnaðist lagfæringar. Það var sîðan græjað í matarhléinu 60km seinna og ég kláraði daginn og var ánægður með það.

Ferðin hófst á rauðu hjólastígunum út úr bænum og það er geggjað að hjóla á þessum mjúku brautum. Áfram inn í sveitir Hollands og svo Þýskalands með tilheyrandi ilmi frá verksmiðju búunum. Ferðin endaði svo í Belgíu þannig að þetta var þriggja landa hjólatúr í dag. Daginn enduðum við á M hótel í Genk. 

Ferðalagið tímalega er hálfnað en við erum samt búnin með 750 km af 1250 eða svo þannig að kílómetrarnir eru heldur færri eftir en við erum búnir með.

 

TRÍS DAGUR 5: Hengelo til Transinne

Dagur 5 hófst eins og allir hinir. Kl 06.30 út með töskuna í bílinn, morgunmatur, Tékka á hjóli og tilbúinn ca 07.45 og af stað 08. Svolítið svona “groundhog day” stemming hjá okkur svilum.

Alskýjað og frekar kalt. Það var bara nokkuð erfitt að hjóla á frekar vondum gangstígum og götum Belgíu á löngum köflum. Það hefði ekkert veitt af viðgerðum hér og þar, minnti okkur bara á íslenska þjóðvegakerfið.

Fórum fetið niður afar bratta leið niður í dal sem við síðan þræddum, framhjá orkuveri og að hinni goðsagnakenndu, stuttu en snarbröttu Mur de Huy (myndi mæla með að gúggla hana bara). Mur de Huy er 1300 metra löng með meðalhalla 9,3% en sumir hlutar hennar fara í um 17% halla og mest er hallinn 26 % í einni beygjunni. Brekkan hefur m.a. verið notuð í Tour de France hjólreiðakeppninni.

En Eyþór svili massaði þetta heldur betur. Ferð eitt með hópnum og að sjálfsögðu með fremstu mönnum. Ferð 2 með Sverri mínum. Ferð 3 til að aðstoða Rakul en ferð 4 var bara til að fara ferð 4. Geggjað hjá mínum manni. Hann reyndar missti af hópmyndatökunni vegna ferðar númer 4 en hvað um það!

Mikið af hjólurum voru í brekkunni frá hinum Norðurlöndunum og stuð efst. Ég rann lítillega á hálum stöfunum í brekkunni og náði ekki að losa en komst af stað aftur stuttu seinna með smá aðstoð þar sem brekkan er það brött að erfitt er að komast af stað aftur. En heilt yfir þá voru aðstæðurnar aðeins erfiðar þar sem bleytan var mikil í brekkunni en Eyþór talað um að í ferð 4 hefði brekkan aðeins verið farin að þorna.

Á toppnum fengum við síðan grillaða borgara sem var geggjað en þarna voru rúmir 60 k búnir 85 eftir. 

Trjágöngin voru erfið enda sprakk hjá fjölmörgum og almenn bugun í gangi vegna erfiðra aðstæðna, kulda og hækkunar og fór svo að aðeins 16 af 28 kláruðu daginn.

Síðan er haldið áfram um sveitir Belgíu og til að kóróna daginn þar sem við fórum upp bröttustu brekkuna þá endar dagurinn á því að fara upp lengstu brekkuna líka. Mjög strembinn dagur að baki og við komin að hótelinu Hotel La Barrière de Transinne sem m.a. státar af Michelin stjörnu. Við vorum einu gestir hótelsins sem var alveg magnað. Maturinn mjög myndrænn en um  leið ljómandi góður.

 

Dagur 6: Transinne til Reims

Eftir flottan morgunmat á Michelin staðnum héldum við áleiðis "niður" Belgíu en fengum samt á okkur fullt af hæðarmetrum. Hver sagði eiginlega að Belgía væri marflöt?

Það rigndi framan af degi en þegar til Frakklands var komið fór sólin að skína og hiti náði 25 stigum = mjög heitt.

Eftir kaffistoppið í 123k við kirkjugarð með svörtum krossum en það er tákn fyrir Þjóðverja sem féllu í fyrri heimsstyrjöld 1917/18. Við brunuðum áfram um víðáttur franskra sveita í miklum mótvindi og stoppuðum svo við næsta kirkjugarð þar sem bandamenn 1917/18 voru grafnir.

Það var hjóla með fram síkinu All. des Tileuls í Reims um 10 k leið. Leiðin lá á fínum stíg þar sem fullt var af fólki en við náðum að halda ágætum hraða - mjög skemmtileg og falleg leið að hótelinu okkar góða þar sem Danirnir deildu með okkur hóteli.

 

Dagur 7: Reims til CDG (við París)

Dagurinn hófst í frekar köldu og skýjuðu veðri. Við rúlluðum í gegnum kampavínshéraðið "Champagne" í mótvind sem reyndi ágætlega á hópinn. Töluverð hækkun var á deginum sem tók á þótt dagurinn væri heldur styttri en dagarnir á undan. Hótelið sem við gistum á heitir Hotel Oceania Paris Roissy CDG og er flott. Þar var sundlaug sem margir nýttu sér og hjólin voru geymd í stórum veislusal á annari hæð.

Núna erum við farin að sjá til lands í þessu ferðalagi okkar enda aðeins um 50 kílómetrar eftir eða svo en rassarnir eru orðnir frekar aumir enda var samið lag í tilefni þess og hópsöngur eftir matinn á "hvíta kvöldinu" við lag sem allir ættu að þekkja (lagið Litlir kassar með Þokkabót)

Aumir rassar
Og sveittir hnakkar
Aumir rassar
Og öll nuddsárin
Aumir rassar
Sveittir hnakkar
Aumir rassar
Allir eins
Einn er rauður
Annar gulur
Þriðji hvítur
Fjórði fjólublár
En allir lykta þeir afar illa
Enda eru þeir allir eins!

Hvíta kvöldið var skemmtilegt og haldið á veitingastað við hliðina á hótelinu sjálfu og boðið var upp á franskan matseðil og hreint ljómandi góður matur.

 

Dagur 8: CDG til Parísar

Dagurinn hófst á flugvallarhóteli nálægt CDG (Charles-de-Gaulle flugvelli). Það var ró yfir öllum. Allir með í dag nema einn sem var veikur. Víó liðsstjóri gekk á milli liðsmanna og límdi Eiffelturnin 2024 á hjólin. Magnað þetta var að hafast, komin formleg staðfesting. Síðan var rúllað af stað í gegnum St. Denis hverfið, framhjá Sigurboganum og Eiffel turninum áður en haldið var að lokaathöfninni þar sem allir rúmlega 2600 hjólarar Team Rynkeby sameinuðust með fjölskyldum sínum á gamla hjóla íþróttaleikvanginum Stade-Vélodrome Jacques Anquetil.

Við Eiffel turninn

Við Sigurbogann

Ferðin þangað með því að rúlla framhjá öllum aðalstöðunum í París er ca 55 km en tók okkur frekar langan tíma þar sem það sprakk á ansi mörgum dekkjum á götum Parísar og báðir hóparnir stoppuðu í hvert sinn.

Það var síðan magnað að koma inn á leikvanginn og sjá alla hina þátttakendurna samankomna og rúlla "sigur-hringinn" við dynjandi lófaklapp. Ævintýrinu var næstum lokið. Ég segi næstum því við áttum eftir að rúlla rúmlega 8 k upp á hótel þar sem við stoppuðum í brekku og fórum að taka hjólin í sundur enda áttu þau bara að fara beint upp bíla og heim. Þarna eiginlega sundraðist hópurinn, sumir fóru með fjölskyldum sínum á önnur hótel á meðan aðrir þ.á.m. við svilar héldum á loka hótelið Ibiss Gare du Nord.

Um kvöldið fór um 15 manna hópur á Entrecote staðinn ágæta þar sem aðeins einn réttur er á boðstólnum. Nokkrir úr hópnum skutluðumst síðan niður á Trocadero til að sjá ljósasýningu Effelturnsins en hún varð heldur endasleppt þar sem búið er að girða fyrir stóran hluta útsýnisins fína þar sem stetningarathöfn Ólympíuleikanna mun fara þar fram 2 vikum seinna.

Daginn eftir gengum við Svilar með þriðja manni að Sacre Coure kirkjunni frægu og gengum um Montmartre hverfið og nutum lífsins í blíðunni. Flugið heim var síðan klukkan 17 lögðum við af stað út á völl um klukkan 14 og við vorum með lífið í lúkunum alla leið enda fórum við frekar hratt svo vægt sé til orða tekið. 40 mínútna leið skv google tók ekki nema 30 mínútur og það með kaffistoppi bílstjórans á miðri leið!

Samantekt af heildarlengdinni - Eyþór svili fór rúmlega 50km lengri leið

 

Rúmlega 2400 hjólarar og aðstoðarfólk!

 

Svilarnir ferskir eftir 1100 km

 

 

Höfuðlaus her í Veiðivötnum 2024

Stemmingsmynd úr Veiðivötnum

Atli Þórður var búin að vera spenntur fyrir Veiðivötnum eiginlega frá því að hann kom heim í fyrra úr vötnunum. Eftir því sem nær dró magnaðist spennan en um leið áhyggjurnar um það hverjir hreinlega væru að fara að þessu sinni. Niðurstaðan varð sú á endanum að við 4 ég og Atli og síðan Eyþór og Elli vorum 4 í stóra skálanum í Bjalla svo sannarlega höfuðlaus her því vegna veikinda Helgu aðgerðarformanns þá kom Gerða ekki (líklega í fyrsta sinn síðan ég veit ekki hvenær) og að sjálfsögðu ekki Siggi heldur. En við fengum nú samt heimsókn á sunnudeginum þegar Tómas Bjarki brunaði á Yarisnum alla leið inn að fyrri kvíslinni með Helgu Katrínu sér við hlið og kærustuna Bryndísi (að koma í fyrsta sinn í vötnin) ásamt  systrunum Þórey Maríu og Helgu Sigríði í aftursætinu.

Gerða náði nú samt sem áður að undirbúa okkur að mestu, hún var bæði búin að græja makrílinn sem og fór hún og keypti inn fyrir okkur. En brottför var nærri klukkutíma síðar en venjulega eða upp úr klukkan 10 enda höfðum við mælt okkur mót við Elías um klukkan 12 við Skarðskirkju. Við reyndar brunuðum framúr honum á Suðurlandsveginum skammt hjá Bláfjallaafleggjaranum án þess að átta okkur á því enda kappinn á spánýjum Hyundai Santa fe. Þegar við komum að Hellisheiðarvirkjun fór heldur betur að dimma yfir og rigningin að magnast og fór svo að við keyrðum við heiðina á 40-50 km hraða framan af enda skyggnið nær ekkert. Langt síðan ég hef keyrt heiðina svona dimma.

Land Roverinn rúllaði samt sem áður á rafmagninu mest alla leiðina á Selfoss en til öryggis ákváðum við að taka bensín þar og viti menn 1,4 lítrar bættust við! Ella hittum við síðan í kirkjugarðinum þar sem við minntumst þeirra öndvegishjóna Árna og Þorgerðar sem og foreldra Ella. Þar sem súldin ágerðist ákváðum við að borða bara á bílastæðinu í stað þess að þræla okkur út í Fossbrekkum. Þegar við ókum framhjá Fossbrekkum var reyndar veðrið hið besta en hvað um það áfram héldum við og vorum komin inn í Vötnin góðu tæplega 13.30. Bjalli var klár enda kellurnar á undan löngu búnar að ganga frá öllu (skv gestabókinni var þetta 3ja árið þeirra í Bjalla).

Það var fljót afgreitt að græja okkur í koju – allir niðri nema ungi maðurinn sem fórnaði sér á efri hæðina enda þarf hann ekki að fara að míga eins og við hinir um miðja nótt.  Þegar við vorum svo að stússast með stangirnar renndi Eyþór í hlað, en hann sótti Rynkeby hjólin okkar svilanna klukkan 10 og lagði síðan af stað upp úr 11. Við urðum síðan samferða suður í vötn og köstuðum fyrsta færin út í Litla Skálavatn klukkan 14:55 (ekkert). Klukkan 15.30 vorum við mætt í Ónýtavatni og sá fyrsti var mættur á land um 15 mínútum síðar hjá gamla 1,2 kg eða um 2,5 pund. Flott byrjun. Þaðan héldum við í Breiðavatn þar sem við fengum sitt hvorn fiskinn við Atli. Þaðan forum við í Snjóölduna þar sem það var á í hverju kasti en smáir voru þeir svo við héldum fljótlega okkar leið.

Í matinn fórum við um kl 19:10 og þar var allt hefðbundið. Kalt hangikjöt sem ég hafði eytt hálfum föstudeginum í að sjóða ásamt því að útbúa uppstúf sem við síðan hituðum upp og snæddum ásamt kartöflusalati og rúgbrauði frá Ella. Virkilega vel heppnað eins og venjulega.  Eftir matinn héldum við á Síldarplanið í Stóra Fossvatni þar sem Atli setti í einn. Þaðan fórum við í Litla sjó en urðum ekki varir. Á heimleiðinni kíktum við Atli í Stóra Skálavatn en urðum ekki varir og vorum komin í hús á milli 23 og 23.30. Frekar lélegar heimtur á kvöldvaktinni – ætli fiskurinn finni hangikjötslyktina af okkur eða hvað? 

En oftar en ekki var himbriminn góði mættur á þau vötn sem við vorum að veiða í og jafnan þegar kappinn mætir þá hverfur öll veiði eins og dögg fyrir sólu. Eftirfarandi mynd og texta má finna um fuglinn, sem kallaður er The Great Diver á ensku (Gavia Immer á latnesku fræðimáli), í Bænadablaðinu 12 tbl. 2024 eins og sjá má hér.

 

Stór og fallegur er hann

Klukkan hringdi klukkan 06:50 (ekkert stress núna þegar móðir var ekki með í för)  - löguðum kaffi og mættir á Langavatnsbakkann kl 07:15 í sannkallaðri rjómablíðu. “Þið hringið í mig kannski um tíuleitið og segið mér hvar þið eruð,” sagði Elías í svefnrofanum. Í Langavatni var á í svona öðru hverju kasti en þar sem þeir voru frekar smáir stoppuðum við ekki lengi þar. Héldum í Stóra Skálvatn (botninn) – ekkert. Í Litla Skálavatn (ekkert), þaðan í Arnarpollinn fyrir Gerðu (ekkert) en í Ónýtavatni kom einn á land sem var vel. Þegar nálgaðist hádegi kom hringing – krakkarnir voru mættir norður fyrir Vatnsfell og voru bara á leiðinni og við Eyþór sóttum þau yfir kvíslarnar. Eftir smástopp í húsi, lögðum við af stað á Síldarplanið þar sem eitthvað fiskaðist. Þaðan fórum við svo í Snjóölduna þar sem Tómas kastaði fram “Maður hefur nú gert þetta áður” um leið og hann setti í einn! Allir komust á blað líka gestirnir sem héldu síðan heim á leið enda átti að sýna Bryndísi helstu sögustaði í kringum Tjaldvatn sem ættmóðirin jafnan fór með barnabörnin hér á árum áður.

 

Matur var í kringum 19 og sá Þórey María um að hita pylsurnar en það var aðeins bras á öllum þar sem það lak úr framdekkinu hjá Eyþóri og á tímabili ætlaði hann bara að fara heim en svo fann hann gatið, var með naglasett og fékk aðstoð hjá veiðivörðum með að dúndra þessu í og eftir það var bíllinn bara eins og nýr og hann ákvað því að vera fram á morgun, sem var líka eins gott eins og síðar kom í ljós. Elli var nú ekki sáttur við mig að hafa gleymt rúgbrauðinu og kartöflusalatinu og spurði hreint út hvort ég væri nú ekki með heila! Hann hefði nú alveg sjálfur getað passað upp á að servera þetta enda var þetta í hans boxi! Eftir matinn skutluðum við krökkunum yfir kvíslarnar og troðfullur Yarisinn komst á leiðarenda á endanum sem var vel. En Bryndís hafði á orði að hún myndi nú bara fá Land Cruiserinn lánaðan næst þegar þau kæmu inn í vötn.

Helga og Bryndís í góðu yfirlæti í stólunum 

Við Atli og Eyþór skelltum okkur á Síldarplanið og síðan Grænavatn eftir að hafa skutlað kökkunum á meðan Elli fór í sína árlegu heimsókn til Bryndísar og Rúnars. Kvöldinu lauk síðan í Ónýtavatni í rjómablíðu, stafa logni og 13-14 stiga hita. En ekkert gerðist, Atli prófaði fluguna en sama þar. Um klukkan 22 koma Rúnar til okkar, þar sem 3 stangir voru úti og allar á letingja. “Strákar, þetta er vinna, þið vitið það,” sagði Rúnar nokkuð sposkur og tók Gerða sko undir það með honum. En allt kom fyrir ekki – enginn fiskur kom á land, ekki heldur hjá Atla sem að sjálfsögðu fór bæði í Litla og Stóra Skálavatn á heimleiðinni eftir að hafa orðið einn eftir þegar við Eyþór fórum heim. Þegar hann gerði að fisknum um kvöldið sagði honum maður að hann hefði fengið nokkra beint á móti hefðbundna staðnum í Litla Skálavatni og því upplagt að prófa það. Þegar hann kom heim upp úr miðnætti, voru allir þrír ferðafélagarnir steinsofnaðir.

 

Þeir þurfa nú ekki alltaf að vera kokgleyptir!

Ræs var klukkan 06:58 á mánudagsmorgun og þá var blíðan skollin á fyrir alvöru. 14 stig og flugan í algleymi strax upp úr 07. Við héldum beint í Skálavötnin, fyrst í það Stóra (ekkert) og síðan í það Litla þar sem við urðum strax varir en síðan dreif Atli sig yfir og náði þremur auk þess sem ég missti einn hreinlega í fjöruborðinu. Um klukkan 10 drifum við okkur heim í hús, tókum saman og þrifum á mettíma, svo Elli þyrfti ekki að bíða. Hnökralaus þrif, að okkar mati og  um klukkan 10.30 lá leiðin í Breiðavatn en illu heilli þá var bara uppselt þar hreinlega svo við héldum í Ónýtavatn og negldum í 7 stk (þar á meðal þann stærsta í ferðinni 3,7 punda kvikindi) á rúmum 1 og hálfum tíma, meira og minna allt á letingja. Hver segir svo að letingjar virki ekki. Hitinn klukkan 11:50 var komin í 21 gráðu en vindur var nokkur svo engin var flugan. Þetta var svona Tene veður – heitur vindur. Geggjaður endir á flottri ferð. Með hverjum fiskinum framlengdist dvölin og fór það svo að um klukkan 14 þá sleit Atli og þá sögðum við hingað og ekki lengra og héldum heim. Gerðum að og græjuðum veiðiskýrslur, skiptum um föt ofl. Og lögðum svo af stað í bæinn rétt fyrir klukkan 15.

Með 3,6p urriða úr Ónýtavatni

4 góðir (við Litla-Skálavatn)

Sjónarspil í Litla-Skálavatni

Fegurð við Stóra-Skálavatn

 

Þegar við feðgar brunuðum eftir söndunum áleiðis að Veiðivötnum tók ég eftir skilti á vinstri hönd og stikaða gönguleið upp á Vatnsfell og þá væntanlega með útsýni yfir Þórisvatn.

Á Vatnsfelli og Þórisvatn í baksýn

Ég náttúrlega iðaði í skinninu að prófa þetta og samdi við svila og Atla um að stoppa á heimleiðinni sem við og gerðum. Það var alveg geggjað veður, mælirinn í bílnum sagði 21 gráða, heiðskýrt en nokkur vindur sem var bara eins og á Tene, heitur.

Þegar við komum að skiltinu sáum við að leiðin í heild sinni er um 8km. Það var of langt fyrir okkur svo við ákváðum bara að kíkja aðeins upp. Leiðin upp var nokkuð brött og eftir eina hæðina blasti sú næsta við og sú næsta. En lokskomum við eftir um 800 metra göngu að sléttu þar sem við sáum vel yfir. En þetta var virkilega skemmtileg ferð og ég á örugglega eftir að fara alla 8km fljótlega.

Hrós á Umhverfisstofnun fyrir að stika þetta sem og leið á Þóristind sem ég hef líka lengið ætlað mér að ganga á. Það verður bara síðar. Það vakti hins vegar athygli okkar þegar við keyrðum yfir brekkuna framhjá Vatnsfellsvirkjun að lónið við virkjunina var alveg tómt – man ekki eftir því að hafa séð það áður svoleiðis.

Niðurstaðan 2024

Heim vorum við komnir rétt rúmlega 18 með smá stoppi fyrir móður á Selfossi sem og í Pylsuvagninum þar sem við skelltum okkur á eina djúpsteikta með frönskum!

Pistillinn er skrifaður eftir minni mínu og það þarf ekkert endilega að endurspegla upplifun annara á ferðinni. Kannski gleymdi ég einhverju en það verður þá bara svo að vera. Hafið viljan fyrir verkið. 

 

Hérna eru síðan samskonar lýsingar frá 2020

2020: https://jonjohann.blog.is/blog/jonjohann/entry/2252587

2021: https://jonjohann.blog.is/blog/jonjohann/entry/2267228

2022: https://jonjohann.blog.is/blog/jonjohann/entry/2280638

2023: https://jonjohann.blog.is/blog/jonjohann/entry/2292241

 

Viðbót 06.08.2024

Hjóna-Dagsferð í Veiðivötn

 

Gerða var hálf miður sín að hafa ekki komist í fjölskylduferðina árlegu í Veiðivötn um miðjan júlí og það varð eiginlega að bæta úr því hið snarasta! Í vikunni fyrir verslunarmannahelgina nefndi hún hvort við ættum að skella okkur á sunnudeginum, hann væri skástur veðurlega.Bryndís og Brynhildur tóku heldur betur vel í að við fengjum leyfi og meira að segja var það svo að Gerða fékk að veiða án endurgjalds enda búinn að greiða fyrir 2 daga í júlí sem hún komst ekki í. Hafið kærar þakkir fyrir.

 

Fyrst ætluðum við nú að gista inn í Veiðivötnum en veðurspáin bauð ekki upp á það þannig að við bara ræstum okkur rétt fyrir klukkan 05 og vorum farin af stað kl 05:15 og komin inn í Veiðivötn klukkan 07:30 eftir frekar tíðindalausan akstur þar sem við varla sáum bíl á ferli fyrr en á Selfossi. Eftir stutt stopp á Setberginu gerðum við okkur klár í veiði og vorum mætt á bakkann í Litla Skálavatni upp úr klukkan 08. Vindur var töluverður af norð-austan og stóð beint upp á bakkann góða. En ekkert fékkst nema slý svo ég ákvað að fara yfir á "nýja staðinn" og prófa þar. Viti menn á í fyrsta, var í næsta og á í þriðja kasti! En Gerða barði gamla staðinn sem og á öðrum stað áður en hún kom til mín þar sem ég var að landa nr. 2. Áfram gekk þetta eins og í ævintýri hjá mér og bættust 3 við án svars frá Gerðu.  "Er ég búin að missa tötsið," hugsaði hún með sjálfri sér. Ég hugsaði hins vegar 5-0 - þetta er eitthvað skrýtið!

 

Um klukkan 09 héldum við í Breiðavatn og þar komst okkar kona á bragðið og setti í 4 bleikjur og ég í 2 þannig að þetta gekk ljómandi vel. Eftir þetta prófuðum við aðeins Arnarpollinn og ætluðum í Strauminn í Snjóöldunni en þar var uppselt svo við fórum í Ónýtavatn. Fyrst ætlaði Gerða að fara á "annan stað" norðar en ákvað síðan að fara á "letingja staðinn" minn frá því fyrr í sumar. Nú ætlaði ég að sýna að það þarf nú ekki alltaf að vera að hamast til að veiða. En allt kom fyrir ekki - ég varð ekki var á meðan Gerða setti í 3 virkilega flotta urriða þar sem sá stærsti var 1,9 kg eða rúmlega 4 pund og heildar vigtin var 4,7 kg! "Þeir fiska sem róa," heyrðist þá í okkar konu! 

 

Eftir þetta brunuðum við inn að Varðbergi þar sem Gerða sótti veiðileyfin og svo gerðum við að fiskunum 14 sem þá voru komnir á land og klukkan farin að nálgast þrjú. Mjög flottur gangur hjá okkur það sem af var degi á miðað við veðrið sem var allt annað en gott, mikill vindur og stífar hviður stundum studdar með rigningu. Eftir aðgerðina fórum við í botninn á Stóra Skálavatni og stóð vel þar upp á en ekkert veiddist. Aftur fórum við í Litla Skálavatn þar sem ég bætti við einum urriða í safnið. Sá var svolítið sérkennilegur, mjög langur en frekar grannur. Gaman að því, það eru ekki allir eins. Þá fórum við yfir í Breiðavatn aftur þar sem Gerða náði einum á meðan ég sauð pylsurnar aftan í bílnum. Þarna var klukkan að verða 19. Eftir þetta datt svolítið botninn úr þessu hjá okkur enda degi tekið að halla. Við fórum í Ónefndavatn og síðan yfir í Kvíslarvatnsgíginn þar sem ég náði einum urriða standandi upp á bakkanum góða, sem heldur betur má muna fífil sinn fegurri. Það héldum við síðan yfir í Kvíslarvatnið og stóð beint upp á bakkann og Gerða var mjög spennt. En ekkert gerðist og upp úr klukkan 22 héldum við heim á leið. Gerðum að þessum 3 fiskum sem bæst höfðu í safnið, skiluðum veiðileyfinu og héldum í bæinn um klukkan 22.30 eða svo.

 

Heimleiðin gekk ágætlega framan af, það var reyndar tekið að skyggja all verulega og  merkilegt að keyra á bundnu slitlagi og fá glampana frá stikunum - sumir voru svo skakkir að það var ein og það væru ljós á stöku stað. Áfram héldum við og þegar við nálguðumst Árnes byrjaði að rigna og það heldur betur svo það hægðist verulega á ferðinni hjá okkur. Í kringum Selfoss og Hveragerði var eiginlega skítaveður, mikill hliðarvindur og afar þétt rigning, Við hugsuðum til okkar fólks í Eyjum, var þetta svona þar núna! Loks komumst við heim rétt um klukkan 01, sem þýðir að við vorum búin að vera á fótum í 20 klukkutíma!

 

 

Gaman að segja frá því að þegar veiðitölur lágu fyrir úr Veiðivötnun þá vikuna sem við vorum þá vorum við hjónin heldur betur að skora hátt. Þessir 6 urriðar í Litla Skálavtni töldu rúmlega 26% af heildinni þá vikuna og sama má segja um bleikjurnar í Breiðavatni, fjöldinn þar var rétt undir 26%. Geri aðrir betur í dagsferð!

Langar æfingar með Team Rynkeby

Eyþór svili kom að máli við mig í ágúst 2023 hvort ég hefði áhuga á því að taka þátt í Team Rynkeby og ég sagði að sjálfsögðu já!

Á fyrsta liðsfundinum kom þetta fram;

• Stóru skylduæfingarnar fjórar
• Alltaf í góðu veðri, alltaf meðvindur og þægilegur hiti.
• Hugmyndir: Hvalfjörður, Geysir, Snæfellsnes, Selfoss, Grindavík, Krýsuvík, Búðardalur, Nesjavellir o.s.frv. 
• 70km æfing: 20.apríl eða 21.apríl 2024
• 100km æfing: 4.maí eða 5.maí
• 150km æfing: 25.maí eða 26.maí
• 200km æfing: 15.júní eða 16.júní

Skemmst er frá því að segja að allar þessar æfingar tókust með miklum ágætum og er hér ætlunin að segja aðeins frá hverri og einni. Það er með ólíkindum að þessar dagsetningar stóðust allar eins og stafur í bók og einnig að það var eins og veðrið hafi líka verið pantað þegar þær voru ákveðnar á haustmánuðum nærri 8 mánuðum fyrir brottför.

Fyrsta langa skyldu útiæfing TRÍS 24

Eyþór svili renndi við um klukkan 08 að morgni og við brunuðum síðan upp að Laxá í Leirársveit nánar tiltekið að Laxárbakka sem opnuðu sín hús fyrir okkur Team Rynkeby Ísland.

Veðrið var ágætt, sáum aðeins í bláan himinn en töluverður vindur var að vestan/norð-vestan kannski. Hópnum var skipt í tvennt ca 10-12 í hvorum hópi. Við lauslega talningu voru hjólarar 22 og 3 frá service.

Frá Laxárbakka er örstutt að gamla Hvalfjarðarveginum og eftir honum brunuðum við undan vindinum að mestu og sóttist ferðin vel. Fyrst stoppuðum við eftir tæpa 10 km við Ferstiklu. Þar var m.a. skipt um dekk og pumpað í dekk, sem ekki veitti af hjá mér. Dottinn niður í ca 40-450pund þegar ég mátti vera með 90-100pund. Það var virkilega gaman að bruna niður brekkurnar í áttina að fyrst Bjarteyjarsandi og síðan niður að Hvalsstöðinni þá sérstaklega á ný-pumpuðum dekkjum. En áfram héldum við inn í botn og áfram út fjörðinn á móti stífum vindi þá sérstaklega þegar við þveruðum Brynjudalinn. 35 kílómetra markinu náðum við skömmu eftir að við komum framhjá skógræktinni við Fossá. Þar var snúið við og kaffi/matarstopp á bílastæðinu við fossinn.

Það var sko sannarlega geggjað að þiggja þessar frábæru veitingar sem service reiddi fram. Takk fyrir mig. Síðan var haldið til baka sömu leið, fyrst undan vindinum inn í botn en eftir það kárnaði gamanið enda bæði brekkur og stífur mótvindur mest alla leið. Þá sérstaklega eftir að við komum framhjá Ferskikluskála á bakaleiðinni. En þá hafði hins vegar sólin látið sjá sig og hitinn komin upp í 10 stig.

En allt gekk vel, bara 2 sprungin dekk, og næstum allir komumst alla leið. En heilt yfir frábær ferð sem síðan lauk í súpu á Laxárbakka sem við Eyþór misstum af þar sem við brunuðum í bæinn.

 

 

TRÍS 100 km æfing frá Geysi

Geggjuð æfing í afar góðu veðri,

 

Við svilarnir brunuðum austur í morgunsárið og vorum mættir á bílaplanið við hótel Geysir u.þ.b. kortéri fyrir brottför. Veðrið var gott, engin sól þarna fyrir klukkan 09 og svona frekar svalt en enginn vindur sem var gott.

Eftir myndatöku við hótelið fyrir Morgunblaðið var haldið af stað niður veg 35, Biskupstungnabraut alla leið niður að Sólheimum í Grímsnesi þar sem við stoppuðum örstutt og teygðum lúin bein. Áfram var haldið Sólheimahringurinn og svo enduðum við í hádegismat í Borg í Grímsnesi þar sem við fengum sjálfan salinn að láni. Þar bauð service upp á geggjaðar veitingar og hafi þau kærar þakkir fyrir.

En okkur var ekki til setunnar boðið enda bara rúmlega 48km á mælunum og áfram var haldið eftir Biskupstungnabraut í norður/austurátt og beygt norður veg 37 í áttina að Laugarvatni. Þarna rúlluðum við mjög vel með meðvindi og sóttist okkur ferðin ákaflega vel. Ég sé hóp eitt skammt á undan okkar beygja inn í byggðina á Laugarvatni og þegar við brunuðum í gegnum Laugarvant sáum við þau hvergi enda kom seinna í ljós að þau stoppuðu við Fontana böðin inn í bænum. En við brunuðum áfram alla leið í Úthlíð og voru þá nokkrir orðnir heldur fótfúnir enda við búin að hjóla nærri 39 km í beit, sem er kannski heldur mikið þegar kílómetrunum í fótunum (og rassinum) fjölgar.

Eftir stutt stopp kláruðum við þessa 13 km sem eftir voru og þurftum að hjóla aðeins áleiðis að Gullfossi til að ná örugglega 100 km. Það tókst allt saman og þegar komið var á hótel Geysir var tekið á móti okkur með geggjuðum veitingum frá hótelinu, bjór og kampavín í byrjun og síðan frábærar léttar veitingar í framhaldi.

Um kvöldið var síðan þríréttaður kvöldverður og service sá um skemmtun sem lukkaðist mjög vel.

 

TRÍS 150 kílómetra æfing Skagafirði

 

Hópurinn fylgdist með veðurspánni síuðustu dagana fyrir ferðina og við ætluðum vart að trúa því sem við sáum. Spáin var heil sól og 15-18 stiga heiti og vindur aðeins 1-2 gráður. Þetta var eiginlega of gott til að vera satt en spá er spá og hluti spárinnar var réttur en aðrir hlutar ekki alveg svo réttir.

Við svilarnir lögðum í hann upp úr klukkan 20 á föstudagskvöldið eftir smá bras með vindlaust afturdekk á hjólinu mínu. Veðrið úti var hreint ömurlegt, mikill vindur og rigning og ákváðum við því að hafa bara hjólin inni í bíl á leiðinni norður. Sem var kannski eins gott því vindur var um og yfir 18 m/sek á bæði Kjalarnesi og undir Hafnarjfalli þar sem hviður skutu sér niður allt upp í 38 m/sek.

Að öðru leiti var ferðin norður tíðindalaus og vorum við komnir í hús í Brautarholti í Skagafirði rétt fyrir klukkan 12 að miðnætti. Þar hittum við húsráðanda, Ragnheiði, systur Eyþór og spjölluðum við aðeins við hana en fórum síðan í háttinn. Um klukkan 04 vaknaði ég við mikið hanagal enda hænsnakofinn nánast beint fyrir utan gluggann. Gaman að því! En við sofnuðum samt alveg aftur og vöknuðum um kl 06,30 til að gera okkur klára.

Þegar við fórum út fundum við að þetta yrði góður dagur, mikil hlýindi tóku á móti okkur og afar notalegt en vindur var nokkur. Síðan var haldið í Barmahlíðina og lagt af stað á slaginu klukkan 08 í tveimur hópum. Það var haldið eftir þjóðveginum áleiðis að Varmahlíð. Afar hlýtt var en mikill strekkingur á móti. Stutt (3 mínútur) stopp í Varmahlíð og síðan brunað eftir þjóðvegi 1 og síðan sveigt til norðurs út Blönduhlíðina. Það var sannarlega eftirminnilegt. Feykilegur meðvindur hreinlega feykti okkur áfram og brunuðum við á yfir 50 kílómetra hraða á köflum. Geggjað!

Fyrsta kaffistoppið var síðan áætlað við lítin skógarlund í Blönduhlíðinni, sem heimamenn kalla Framsóknarlund (hvað annað!) en Service klikkaði eitthvað og brunaði framhjá svo við stoppuðum við afleggjarann að hótelinu við Hofsstaði sem frændfólk Eyþór reka. Þar var stoppað í 15 mínútur og gott að teygja úr sér og fá kaffi og me'ðí. En áfram var haldið upp í Hjaltadal að Hólum þar sem við borðuðum hádegismat og stoppað var í nákvæmlega 30 mínútur. Á Hólum tók Service fólkið á móti okkur með kúrekahatta og kúrekatónlist hljómaði undir borðum. Gaman að því. Á Hólum var alveg frábært veður, sól og hitinn slíkur að við urðum bara að fara inn. Einhverjir Garmin mælar sýndur 24 gráður!

Síðan var haldið út Hjaltadalinn og áleiðis að Hofsósi þar sem við stoppuðum örstutt (3 mínútur) við sundlaugina. Eftir þetta tók aðeins að kárna gamanið. rúmlega 95 km stóðu á klukkunni en meðvindurinn góði var orðinn að mótvindi og það hressilegum á köflum svo að meðalhraðinn var ekki mikill. Næsta kaffistopp var síðan við Sleitustaði í Viðvíkursveit í mynni Kolbeinsdals. Stoppað var í 15 mínútur og líklega erfiðasti kaflinn framundan með vindinn í fangið og hækkun einhver. Tók sá kafli nokkuð á hópinn og sem þegar við sveigðum til vesturs í áttina að Sauðárkrók en rétt áður en við komum að bröttustu brekku ferðarinnar yfir Hegranesið sveigðum við það mikið til norðurs að við fengum vindinn í bakið sem var flott. Síðan var áfram brunað að bílaplaninu við sundlaugina á Króknum þar sem við stoppuðum stutt. Hitamælir við sundlaugina sýndi 18 gráður! 135 kílómetrar voru komnir á klukkuna og enn vantaði eitthvað.

Áfram héldum við áleiðis veginn yfir Þverárfjall og þegar loksins var komið að snúningspunktinum við 142 kílómetra voru einhverjir búnir að ákveða að hjóla aðeins lengra og fara upp að afleggjarann að skíðasvæðinu við Tindastól. Þangað brunaði ég á meðan hluti hópsins hélt heim hús. Þegar að afleggjaranum var komið ákváðu nokkrir að halda alla leið upp og bættu við sig 3,5 km hvora leið og með við nokkur brunuðum niður. En þegar við lögðum af stað niður áttuðum við okkur á því af hverju það hafið gengið svona vel upp, mótvindurinn var mikill svo mikill að við þurftum að hafa fyrir því að hjóla niður.

En allt hafðist þetta nú samt og ég var kominn í hús um klukkan 16:30. Þar fórum við sturtu í boði Sigga og Steinunnar, borðuðum hamborgara og horfðum á Valsara tryggja sér Evrópubikartitil í vítakastkeppni.

Um klukkan 1930 eða svo lögðum við Eyþór svo af stað heim eftir velheppnaða ferð og ákváðum að hafa hjólin inn í bíl aftur enda vindur ennþá töluverður. Frábær ferð að baki.

 

TRÍS 200 KM ÆFING SUÐURLANDI

 

Stóra markmiðið var 15. júní að klára 200 kílómetra á einum degi og allt í einu er það bara búið og allt gekk vel. Fengum heilt yfir frábært veður og allir sáttir með ferðina. En hugsið aðeins um hvað 200 kílómetrar er langt! Það er rúmlega hálf leiðin til Akureyrar og við værum komin framhjá afleggjaranum að Hvammstanga nú eða töluvert austur fyrir Vík í Mýrdal ef við færum hina leiðina.

Ferðin hófst við Ásvallalaug í rjómablíðu. Farið var á slaginu 08.00 af stað og haldið sem leið liggur í gegnum hringtorgin við Ásvallabraut, eftir Krýsuvíkurveginum og áleiðis að Kleifarvatni.

Kleifarvatn er stærsta vatnið á Reykjanesskaga og liggur á milli Sveifluháls og Vatnshlíðar. Það er þriðja stærsta vatnið á Suðurlandi, 9,1 km², og eitt af dýpstu vötnum landsins, 97m. (7. dýpsta vatn landsins) Það hefur lítið aðrennsli en ekkert frárennsli. Silungsseiði af bleikjustofni úr Hlíðarvatni í Selvogi voru sett í vatnið á sjötta áratugnum og þau hafa dafnað vel, þannig að veiði er tíðum ágæt.

Lítil umferð var svona í morgunsárið og ferðin sóttist vel. Brekkan upp Vatnsskarðið tekur alltaf á en sínu léttara svona í upphafi ferðar heldur en í lokin. Yfir Vatnsskarðið fórum við og Sveiflushálsinn og brunuðum meðfram spegilsléttu Kleifarvatninu og upp og yfir bæði innri stapa og syðri stapa og að Seltúni þar sem komið var að stuttu stoppi og tæplega 23 km komnir (rétt rúmlega 10%).

Eftir kortérsstopp var haldið áfram niður Krýsuvíkurveg og beygt inn á Suðurstrandarveg áleiðis að Þorlákshöfn. Það var flott að bruna eftir suðurstrandarveginum enda lítil umferð og frekar meðvindur heldur en hitt. Þegar komið var í Selvoginn sveigðum við að Strandarkirkju og fengum okkur kaffi og með'í í boði service. Geggjað! En okkur var ekki til setunnar boðið og áfram var haldið (sitjandi reyndar) meðfram suðurströndinni og þar var magnað að sjá kranaflóðið í kringum allar landeldisframkvæmdirnar. Nokkrum kílómetrum frá Þorlákshöfn sveigðum við inn á nýmalbikaðan göngustíg og brunuðum alla leið inn í bæinn og tókum léttan hring við íþróttamiðstöðina og svo beinustu leið áleiðis að Stokkseyri.

Stutt stopp var hjá stóra humrinum við Hafið bláa og áfram var brunað framhjá Eyrarbakka, inn til Stokkseyrar og áfram Gaulverjabæjarhringinn að Selfossi. Þar komum við í geggjað grill í heimahúsi sunnarlega í bænum. Klukkan orðin tæplega eitt og kílómetrarnir 113 þannig að við vorum rúmlega hálfnuð. Veðrið dásamlegt og sátu allir úti og gúffuðu í sig hamborgara. Takk fyrir okkur húsráðendur.

Áfram var haldið eftir Suðurhólum áleiðis að hringtorginu að Eyrarbakkavegi. Þar fórum við inn á nýlagaðan göngustíg lungað af leiðinni að Eyrarbakka. Á þessum kafla var mótvindurinn verulegur og hægðist á hópnum en áfram skrölti hann þó. Meðfram ströndinni var töluverður mótvindur og erfitt hreinlega á köflum t.d. eftir kaffistoppið við afleggjarann að Strandarkirkju þar sem stoppað var við flóamarkaðinn og lúin bein hvíld. Við afleggjarann að Krýsuvík gafst einn hjólari upp og annar við Seltún þar sem stoppað var stutt stopp. Þá voru framundan brekkurnar góðu í hlíðum Sveifluhálsins en allt hafðist það með grát og gnístran en að bruna niður þær norðan megin var geggjað og eins og Siggi sagði: "Maður gleymir því að maður sé þreyttur þegar maður brunar svona niður." Lárus tók þetta alla leið síðan niður Vatnsskarðið þegar hraðamælirinn sló í 70! Síðan var þetta bara krús að Ásvallalaug. Geggjuðum degi í frábærum hópi var lokið eftir ellefu og hálfan tíma þar af 9:47 á ferðinni. Næst er það síðan miðvikudagsæfing og svo að pakka hjólum.

 

Hjólað á Spáni með Rynkeby fjölskyldunni

Það var um haustið 2023 sem við svilarnir Eyþór Kolbeins skráðum okkur í Team Rynkeby 2024. Þar ætlum við að hjóla í góðum hópi fólks frá bænum Kolding á Jótlandi til Parísar. Allt í allt rúmlega 1200 kílómetra leið. Æfingar hófust í október og hafa stigmagnast eftir því sem nær dregur brottförinni sem verður 28. júní 2024. Við svilarnir fréttum af þessari hjólaferð í gegnum Rynkeby fjölskylduna, sem er hópur fyrrverandi þátttakenda í Team Rynkeby. Við höfðum samband við hann Guðmund Jónsson sem sér um skipulagninguna og stuttu síðar var allt klárt. Ferðin var bókuð og var farin 18.-25. mars til Denia á Spáni skammt norðan við Alicante.

Við svilarnir vissum af nokkrum núverandi félögum sem ætluðu að fara í ferðina og á teams kynningarfundi sáum við strax að þetta yrði góður hópur! En til að gera langa sögu stutta þá er öll skipulagning hjá Guðmundi upp á 10 og allt stóð eins og stafur í bók. Við vorum sótt á flugvöllinn á rútu og keyrð beint á hótelið. Þá var hjóla-leiðsögumaðurinn mættur og fólk fékk sín leiguhjól afhent í hollum. Allt klárt.

Ferðin hófst mánudaginn 18. mars þegar við flugum til Alicante með Icelandair. Við Gerða slökuðum á í lánsinum fína og þar var frekar fámennt enda flugið klukkan 08:40 og því vorum við svona aðeins á eftir straumnum. Flugið gekk vel og lentum við í Alicante rétt fyrir klukkan 14 að staðartíma.

Dagur #1 hjólaferð til Spánar

Frábær fyrsti dagur í Spánarhjólaferðinni. Leiðin sem við fórum kallast Coll de Rates. 90 k og 1300 metra hækkun þ.á.m. hin magnaða leið upp Coll de Rates.

Dagur #2 hjólaferð á Spáni

Petracos og Vall de Ebo. Byrjuðum á Lhosa klifrinu og síðan vel bratt 3 km klifur þar sem fylgdi geggjað 8 km downhill. Frabær dagur.

Dagur #3 í hjólaferð til Spánar

Port de Bernia. Geggjaður dagur þar sem klifrið upp 10km langa Bernia hlíðina var alveg frábært. Snarbratt niðurleið í byrjun sem reyndi vel á bremsur. mjög hvasst á niðurleiðinni svo mikið að okkur Íslendingum hreinlega óaði við þeim. Stoppuðum á flottum útsýnisstað og sáum klettinn í Calpe.

Dagur #4 í Spánar hjólaferð

Granadella endurheimtartúr. Farið að bænum Javea, meðfram ströndinni og að svölunum að hafinu 'Balcon el Mar' og þaðan niður að földu perlunni Granadella og að kaffihúsinu La Bandieta. Hápunkturinn var síðan 1.5 km klifur beint upp. Síðan haldið heim og i vínsmökkun.

 

Dagur #5 í hjólaferð á Spáni

100 km múrinn brotinn. Malcom 70+ var gædinn og keyrði okkur áfram með þeim árangri að ég var með mesta meðalhraða i ferðinni. Afar skemmtilegur dagur. Keyrðum allt i botn strax og sigldum vel upp hið 22km langa klifur upp Vall de Gallinera eða dal kirsuberjanna sem voru rétt að byrja að fara i vorbúninginn. Áfram fórum við upp og nú upp á Vall d'Ebo sem við fórum á fyrsta deginum. Þaðan liggur leiðin 8 km niður á við sem var alveg geggjað. Eitt klifur i viðbót og svo keyrt a 30+ niður i bæ og þaðan bakdyramegin að hótelinu. Frábær dagur.

 

Dagur #6 í hjólaferð á Spáni

Rúlluðum upp hjá Jesus Pobre og þar niður m.a. framhjá vínbúgarðinum Les Presses og áfram upp í fjöllin. Hápunkturinn var síðan að keyra upp og niður 8 km Vall de Ebo. Leiðin er víðfræg og m.a. oft notuð i keppni og mátti sjá enn merkingar á malbikinu enda ekki rignt frá jólum. Eftir downhill Vall de Ebo var keyrt á 30+ niður að strönd við Oli ia Playa. Þaðan var aftur keyrt þétt upp á hótel.

 

 

Mýrdalshlaupið 2023

Býsna krefjandi hlaup við erfiðar aðstæður. Skítaveður síðustu 4 km.

Veðurspáin var ekki gæfuleg fyrir laugardaginn 13. maí 2023. Hlaupið átti að hefjast klukkan 12 á hádegi og sagði spáin daginn fyrir að úrkoman yrði mikil og vindur 14-15 metrar á sekúndu. Rétt fyrir klukkan 17 á föstudag kom niðurstaðan; hlaupinu yrði flýtt og myndi byrja klukkan 09.

Þetta þýddi að við lögðum af stað að heiman upp úr klukkan 06 um morgunninn. Stoppuðum í Olís Selfossi en annars brunuðum við austur á rétt rúmum 2 tímum. Þegar þangað var komið var veðrið ágætt en greinilega töluvert minna af fólki en búið var að skrá sig.

Hlaupið hófst síðan á breyttum tíma klukkan 9. Ræst var í svartri fjörunni neðan við bæinn. Hlaupið upp að Reynifjalli, meðfram fjallinu í norður og inn í bæinn aftur og sikk-sakkað upp Reynisfjallið með fallegu útsýni yfir bæinn. Þegar upp var komið fór aðeins að hvessa en þar sem vindurinn var í bakið var allt gott. Áfram var hlaupið eftir endilöngu Reynisfjalli með ægifögru útsýni, fyrst niður að Vík í Mýrdal, síðan að Reynisdröngum og Reynisfjöru (Black Beach) og loks í áttina að Dyrhólaey.

 

Áfram var hlaupið norður eftir fjallinu, upp á hæsta tindinn áður en farið er niður af fjallinu við fjallsendann, en þar hefur verið komið fyrir keðju til að aðstoða hlaupara við að fara niður mesta brattann.

Eftir að niður er komið er hlaupin tæpur kílómetri meðfram þjóðveginum og þar var hörkumótvindur og rigning auk þess sem stígurinn sjálfur var frekar erfiður. Síðan er farið yfir þjóðveginn og hlaupið eftir gömlum vegi, vaðið yfir litla á og upp að Höttu. Þar er talsverð hækkun og hlaupið utan stíga síðasta kílómeterinn upp á topp á Höttu. Flestir telja þetta vera erfiðasta hluta leiðarinnar. En frá kílómetra 17 ca var veðrið orðið ansi hreint leiðinlegt. Leiðin upp á topp Höttu var býsna brött í hálum mosabornum stígum þar sem margir voru á fjórum fótum á uppleiðinni. Áfram var hlaupið í þokunni upp á toppinn í afar miklu roki, þoku og rigningu.

Frá toppi Höttu er síðan mjög skemmtilegt niðurhlaup á göngustígum niður í Víkurþorp. Þar eru mismunandi brattir kaflar en flatir inn á milli. Hluti þessarar leiðar er þó nokkuð brött og getur reynst þreyttum fótum erfið. En það var magnað að horfa yfir bæinn aftur með Reynisdrangana í fjarska. En allt gekk þetta nú og það var ákaflega gaman að hlaupa síðustu metrana í markið.

Í lýsingu á hlaupinu segir sem svo:

Vakin er athygli á því að 21 km hlaupið er krefjandi og einungis fyrir þá hlaupara sem hafa farið í utanvegahlaup áður og teljast nokkuð vanir að hlaupa utanvega. Um tæknilega braut er að ræða og brött niðurhlaup á köflum.

Ég held að menn hafi ekkert verið að ýkja frekar að draga úr en veðrið var svo sem ekki að hjálpa heldur.

 

Gengið á Skessuhorn

Mig hefur lengi langað til að ganga á hið magnaða Skessuhorn í Borgarfirði, Toblerone-fjall Íslands. Ég hef reyndar áður gengið á Skessuhorn en það var með Brattgengishópnum góða um 1. maí 2011. Lýsing mín á göngunni hljóðar svo: "Genginn NA hryggurinn í Skessuhorni - sama leið niður - tímafrekt með tryggingum.". Í minningunni var skyggni ekkert á toppnum í heild gengum við 20 km á heilum 12 klukkutímum. En skemmtilegt var það. Þá gengum við GSM í október 2013 upp á helstu tinda Skarðsheiðar og alla leið út á ónefndan tindinn sem blasir við beint suður af Skessuhorni. Snarbratt er þar niður á rimann sem tengir við aðalfjallið svo við lögðum ekki í hann þar út á.

Í bók sinni Gönguleiðir á 101 tind segir Ari Trausti svo frá gönguleiðinni á Skessuhorn:

"Skessuhorn freistar göngumanna meira en mörg önnur fjöll. Bygging fjallsins er slík; það er líka hárreistri stöllóttri burst enda sorfið að samhliða skriðjöklum í þykkan basalthraunlagastafla Skarðsheiðar." Ari segir einnig; "Langur en ekki tiltakanlega erfiður brekkuvals á mjög glæsilegan tind."

Fjallið nýtur sín sérlega vel úr Andakíl og Skorradal og horfðum við Meira brölt dolfallinn í átt til fjallsins sem gnæfir yfir sveitinni 963 m.y.s. Við lögðum bílnum vestan megin við Álfsteinsá og gengum síðan upp meðfram ánni austan megin. Svolítið ofan við gamla bæinn á Horni sáum við gríðarlega miklar framkvæmdir í gangi af hálfu nýrra eigenda á jörðinni. En þar hyggst kanadískur auðkýfingur ásamt eiginkonu sinni að reisa 1000 ferm hús og 700 ferm gestahús eins og lesa má hér og hér. 2 kranar voru á svæðinu og allt á fullu sýndist okkur úr nokkurri fjarlægð þó. 

Áfram gengum við upp mela og mosagrónar hlíðar sem voru nokkuð seinfarnar. Áfram nánast upp að klettastálinu þar sem við sveigðum til hægri þar sem stefnan var að taka nánast U-beygju aftan við fjallið með því að ganga upp skriðurásir aftan við rimann sem tengir tindinn við Skarðsheiði. Þegar við vorum komin upp að klettunum sjálfum heyrði við háa hvelli sem bergmáluðu í klettastálinu, rjúpnaveiðimenn voru hér á ferð. Fullt sáum við af rjúpum sem tóku strauið austur eftir við skothríðina frá veiðimönnunum sem okkur fannst nú heldur vera hálfgerðir amatörar á ferð og fengum síðan fullvissu um það þegar við komum á einn blóðvöllinn, þar sem líklega ein rjúpa féll en hátt í 10 patrónur lágu á sléttum vellinum. 

Við gengum síðan áfram nær beint upp á milli stallana og upp á tindinn sjálfan. Þar sátum við í logni og létum þreytuna líða úr fótunum enda búin að ganga rúma 6 km með um 900 metra hækkun. Útsýnið af tindinum var hreint ótrúlegt í allar áttir; til vesturs blasti Skarðsheiðin við með sína hæstu tinda (Skessuhyrna 969, Heiðarhorn 1053 og Skarðskambur 1039). Enn lengra í vestur skartaði Snæfellsjökull sínu fegursta. Norður af blasti Baulan við fjær og Hestfjall ofan við lónið við Andakílsvirkjun nær. Í norðri og norðaustri sá til Tröllakirkju á Holtavörðuheiði og jöklarnir, Eiríksjökull, Þórisjökull og Langjökull voru ákaflega tærir að sjá í magnaðri birtu. Þá sáum við til Skjaldbreiðar og Hlöðufells og til suðaustur sáum við líklega í Ýmir og Ýmu á Tindfjallajökli. 

Eftir frekar stutt stopp á toppnum lögðum við í hann aftur og fórum "hefðbundnu" leiðina niður sem er að fara eins sunnarlega í krókinn og þaðan beint niður skriðurnar. Að fara niður grjótskriðurnar var sennilega leiðinlegast kafli leiðarinnar. En allt hafðist þetta og við strunsuðum síðan áfram neðar uns við sáum í bílana um það bil þegar ljósaskiptin voru komin í garð. Á leiðinni niður sáum við svartklædda veru hlaupa niður línuveginn, einmitt þann sama og við hjónin hlupum fyrir rúmum fjórum árum og lesa má um hér. Svartklædda veran var um það bil samferða okkur á niðurleiðinni uns hún hvarf inn í hvítan bíl sem dólaði síðan á veginum fyrir neðan, vildi greinilega eitthvað ræða við okkur, sem hún og gerði þegar niður á bílaplanið var komið. Þá reyndist þetta vera ungur bóndi að leita fjár sem strokið hafði úr girðingu í vikunni. Og vildi hann vita hvort við hefðum eitthvað séð rollurnar hans þarna upp frá. 

Mjög vel heppnuð leið í góðum hópi og um að gera að nýta svona veðurglugga sem gefst.