Reykjanesviti að Þorbirni (Þorbjarnarfelli)

Ég hef lengið gengið með það í maganum að feta í fótspor Steingríms Joð Sigfússonar og ganga yfir Ísland í nokkrum áföngum. Loksins náði ég að plata einhvern með mér í það minnsta fyrsta legginn af svona ca 32 leggjum og 24 kílómetra af alls 786 eða um 3% leiðarinnar! Fórnarlömbin, ef fórnarlömb skyldi kalla þar sem þau komu fullkomlega sjálfviljug í ferðina, voru Gerða og göngufélagarnir Rósa og Hákon. Við ákváðum að ganga eftir stikaðri leið sem heitir Reykjavegurinn. Reykjavegurinn liggur frá Reykjanestá á Þingvelli. Fyrsti dagurinn er að mestu gegnum sand og hraun. Leiðin er stikuð en á köflum svolítið ruglingsleg þá sérstaklega í upphafi.

 

Upphafsmyndin fína. Nú var enginn bílstjóri þannig að sjálfa var málið

Skírdagur byrjaði ekkert sérstaklega. Alskýjað og smávegis úrkoma en þegar á leið morgunninn kom þetta fína gönguveður. Við hittumst á bílaplaninu við Þorbjörn. Skildum annan bílinn þar eftir og ókum að Reykjanesvita með smá stoppum við bæði Brimketil og Gunnuhver. Eftir smá akstur fram og tilbaka á bílaplönunum við Reykjanesvita og niðurstaðan varð það neðra nálægt styttunni af Geirfuglinum við Valahnúk. Veðrið lék við okkur allan tíma. Hiti var um 4 stig, við höfðum vindinn í bakið nær alla leið, engin úrkoma en engin sól heldur. Fullkomið gönguveður.

Eins og áður sagði ákváðum við að fylgja Reykjaveginum svokallaða. Árið 1995 var ákveðið að stika gönguleið um Reykjanes og reisa skála við hana. Gönguleiðin hlaut nafnið Reykjavegur. Leiðin var stikuð sumarið 1996 og ætlunin var að fá afnot af skálum sem nú þegar eru við leiðina, t.d. í Bláfjöllum og á Hengilssvæðinu. Á vefsíðu áhugafólks um Reykjanesskagann, ferlir.is má lesa nánar um Reykjaveginn. 

Magnaðar bergmyndanir í Stampahrauni

Frá Valahnúk er ströndinni fylgt norður á Önglabrjótsnef og áfram norður Stampahraun og yfir gossprunguna sem Stamparnir eru á og hraunið tekur nafn sitt af. Frá Kistubergi er ströndinni fylgt norður í Stóru-Sandvík. Frá tjörninni í Stóru-Sandvík ákváðum við að taka smá krók upp að Brúnni milli heimsálfa og gengum nokkur hundruð metra eftir malbikinu. Þar komst Gerða loks til Ameríku á þessu ári!

Á brúnni milli heimsálfa - Ameríkumegin!

Skemmtileg hjörtu á gangstígnum frá bílastæðinu upp að brúnni.

Áfram héldum við beint yfir hraunið þangað til við römbuðum á Prestastíg (Hafnarleið) sem er gömul leið á milli Húsatófta í Grindavík og Kalmannstjarnar. Þessi leið er greinileg og vel vörðuð. Henni er fylgt sunnan Sandfellshæðar með jaðri Eldvarpahrauns á kafla en síðan inn í hraunið hjá Rauðhól. Prestastígurinn liggur þaðan til suðurs niður að Húsatóftum en Reykjavegurinn beygir hins vegar norður með Eldvarpasprungunni að austan, að borholu Hitaveitu Suðurnesja sem þar er. 

Nánast eins og ganga á steyptum stíg!

Frá Eldvörpum liggur leiðin austur yfir Sundvörðuhraun. Fljótlega er farið yfir Árnastíg, sem er vörðuð leið á milli Húsatófta í Grindavík og Njarðvíkurfitja. Þegar komið er nokkuð austur í hraunið er farið inn á Skipstíg, sem liggur í átt til Grindavíkur, undir Lágafell suðvestan við Þorbjarnarfell og áfram meðfram fjallinu norðanmegin og að bílnum við skógræktina austan megin fjallsins.

Gjár sem gliðnuðu í nýlegum jarðskjálftum vestan við Þorbjörn

Það var magnað að ganga norðan gönguslóðann norðan megin við Þorbjarnarfell því mikið grjóthrun hafði orðið í fjallinu við jarðskjálftana fyrr á árinu. Á nokkrum stöðum þurftum við hreinlega að krækja fyrir björg til að halda leið okkar áfram.

Magnað sjónarspil meðfram allir norðurhlíðinni

Þegar loksins var komið í bílinn eftir 24 kílómetra og 5,5 tíma göngu ákváðum við að skipta liði. Stelpurnar voru keyrðar heim til móður Rósu til að baka vöfflur á meðan við Hákon brunuðum vestur í Reykjanesvita til að sækja hin bílinn sem þar beið einn og yfirgefinn á bílastæðinu. Við Hákon komu í hús rúmlega 20 mínútur yfir fimm og rétt náðum að skófla í okkur vöfflu og kaffibolla áður en haldið var í göngu á Eldstöðvarnar með krökkunum. Við urðum að vera komin á bílastæðin áður en lokað var klukkan 18. Þá sögu má sjá í næstu færslu.

Það er ótrúlegt til þess að hugsa að við mættum ekki nokkrum einasta manni á þessari rúmlega 5 tíma göngu okkur og komum við þá á 3 velþekkta ferðamannastaði á Reykjanesi. Gosið seiðir þá fáu ferðamenn sem hingað eiga leið mun frekar en hverir og löngu dauðar eldstöðvar.