Hlaupið yfir Skarðsheiðarveg

Laugardaginn 18. maí hlupum við hjónin eftir Skarðsheiðarvegi. Hlaupið var skipulagt af Sölku bókaútgáfu og markaði upphaf hlaupaársins hjá Stefáni Gíslasyni fjallvegahlaupara.

Um 50 hlauparar komu saman á Skorholtsmelum í Melasveit og þaðan var hlaupið að Hreppslaug í Andakíl. Á myndinni má sjá hópinn rétt fyrir startið og eftir smá tölu frá Stefáni (sá í gula jakkanum með svart belti um sig miðjan) var haldið af stað. Í færslu á Facebook síðu Fjallvegahlaupa segir Stefán svo frá: 

"Allur hópurinn samankominn á Skorholtsmelum, þ.e.a.s. næstum allur hópurinn. Þegar myndin var tekin voru 9 ofurhlauparar á leið suður Skarðsheiðarveginn til að geta hlaupið hann norður aftur með okkur, 2 ofurhlauparar voru að koma hlaupandi úr Borgarnesi og 5 manna hópur tafðist við að kljást við sprungið dekk. Leiðin lá svo á milli fjallanna þar sem lægst ber, með Hafnarfjall og Hrossatungur á vinstri hönd og Skarðsheiðina á hægri hönd. Leiðin öll frá upphafsstað að Hreppslaug var rétt um 21 km. Og þegar allt er talið voru þetta um 60 manns!!!"

Leiðin um Skarðsheiðarveg er um 19,76 km löng og fylgir öll greinilegum stígum. Hún er því þægileg yfirferðar þrátt fyrir nokkra hækkun. Leiðin um Skarðsheiðarveg er ein af þeim fimmtíu sem gerð eru skil í bókinni Fjallvegahlaup eftir Stefán Gíslason sem Salka gaf út. 

Dagurinn hófst á því að við Gerða sóttum hlaupafélagana Margréti, Rósu og Möggu Lukku og héldum upp í Melasveit. Við vorum að sjálfsögðu fyrst á staðinn og keyrðum því smá 

útsýnishring áður en við lögðum bílnum á Skorholtsmelum. Hlaupið hófst svo formlega klukkan 10:05 skv. Garmin úrinu mínu. Fyrstu 5 kílómetrana er hlaupið eftir malarvegi og að svokölluðum Kinnum og Moldarbarði og þar hefjast brekkurnar.

Já ef brekkur skyldi kalla fyrir okkur Esjufarana! Í bók sinni Fjallvegahlaup segir Stefán: Skarðsheiðarvegur er hin forna þjóðleið milli Leirársveitar og Andakíls, þvert fyrir vesturenda Skarðsheiðarinnar. Þ.e. um Miðfitjarskarð milli Skarðsheiðar að austan og Hafnarfjalls og Hrossatungna að vestan.

Veðrið var frábært fyrir hlaup í það minnsta fyrri hluta leiðarinnar. Ekkert alltof mikil sól en hitinn töluverður og veitti ekkert af því að vera léttklæddur á uppleiðinni. Uppleiðin einkenndist af mjúkum moldarstígum upp Leirárdalinn með Svörtutinda á vinstri hönd og Skarðsheiðina á þá hægri. Þegar komið er á efsta punkt leiðarinnar í u.þ.b. 460-470 metra hæð var hlaupið eftir línuvegum niður á þjóðveginn skammt fyrir ofan Hreppslaug. Á myndinni hérna til hægra má sjá hlaupara á Miðfitjum þar sem vaða þarf (hoppa þarf yfir) Leirá. Vegurinn áfram sést greinilega vinstra megin í holtinu framundan. Miðfitjarhóll er svo aðeins hærra og meira til hægri. Þar er hæsti punktur leiðarinnar (460-470 m.y.s). 

Það er síðan hlaupið eftir þjóðveginum að Hreppslaug tæpan kílómetra til viðbótar. Á myndinni sést Skessuhornið vel í baksýn. Þegar þangað var komið sagði Garmin úrið að tíminn væri 2:46 og kílómetranir 20,47. Fyrir hlaupið hafði kona Stefáns ferjað farangur þ.á.m. sundföt og drykki upp í Hreppslaug. Það var yndislegt að teygja úr sér (eins mikið og það var nú hægt í þröngum pottinum) og slaka á og bíða eftir því að Hákon Sverrisson myndi renna í hlað til að skutla okkur hjónum aftur á Skorholtsmela að sækja bílinn. 

Leiðina má sjá hér á myndinni: