Feðgar á ferð: Episode II – Leitin að vatninu helga

15.8.2021 | 16:06

Feðgar á ferð: Episode II – Leitin að vatninu helga

Við feðgarnir voru virkilega ánægðir með göngu okkar í fyrra svo við ákváðum að fara aftur núna. Ganga slatta, gista og ganga síðan annan slatta. Það var svo sem ekki langur aðdragandi frekar en í fyrra, meira spáð í veðrið heldur en annað og líka þá staðreynd að ferðin einskorðaðist við helgi núna þar sem Atli er að vinna alla virka daga. Núna var ákveðið að fara af stað 7. ágúst og leiðin var hinn svokallaði Eyfirðingavegur.

Kort af leiðinni

Klárir í slaginn við Hofmannaflöt

Eyfirðingavegur liggur að fjallabaki milli Helludals í Biskupstungum að Þingvöllum. Sjálfsagt eru til aðrar skilgreiningar á endapunktum þessa vegar en hér er þetta látið gilda. Leiðin er kennd við eyfirðinga en norðlendingar sem komu suður Kjöl fóru gjarnan þennan veg á leið sinni til Suðurnesja. Þá hafa þeir rétt aðeins komið til byggða efst í Tungunum og farið þessa fjallabaksleið til Þingvalla. Leiðin er án vatnsfalla og til þess að gera lítið um mishæðir á leiðinni. Upp frá Helludal er þó nokkur brekka og eins upp Hellisskarðið milli Kálfstinda og Högnhöfða, hvorug torfær. Aðrar brekkur er varla hægt að nefna nema þá í Goðaskarði sem er vestarlega á þessari leið, milli Mjóafells innra og fremra. Hæsti hluti leiðarinnar liggur þó talsvert hátt, vel yfir 500 m. y. s. Milli Helludals og Hofmannaflatar ofan við Þingvelli eru rúmlega 40 km.

Goðaskarð og Hellisskarð eru skörð milli fjalla, hvort í sínum fjallshrygg. Hraun hefur runnið meðfram báðum fjallshryggjunum og náð að steypast niður um skörðin, Skjaldbreiðarhraun um Goðaskarð og Lambahraun um Hellisskarð.

Hér má lesa skemmtilega lýsingu á göngu eftir Eyfirðingaveg.

Við lestur ofangreindrar greinar sem og lýsingu á Ferðafélagsskálanum við Hlöðufell er alltaf verið að tala um vatnsleysi. En fyrr má nú aldeilis fyrr vera! Það má segja að ferð okkar feðga hafi í stórum dráttum verið leit að drykkjarvatn sem aldrei fannst fyrr en eftir gengna nærri 39 kílómetra Þrátt fyrir vitneskju um að vatn gæti verið af skornum skammti þá lögðum við feðgar af stað með nákvæmlega 1 lítra af vökva (4 stk x 250ml kókómjólk) ekki dropa af vatni og bjórinn gleymdist heima. Reyndar lumaði sá eldri á smá lögg af koníaki og lítilli flösku af Opal líkjör sem við heltum í okkur þegar degi hallaði. Upphaflega stóð til að fylla vatnsflöskurnar á Hofmannaflöt þegar lagt væri af stað, reiknaði nú bara með því að það væri vatn þar en allt kom fyrir ekki og við feðgar lögðum af stað vatnslausir í göngu um vatnslaust svæði – frábær byrjun.

Horft í átt að Goðaskarði

Sjálfa með Söðulhóla í baksýn!

En leiðin er mögnuð og fjallasýnin óviðjafnanleg. Veðrið var upp á sitt allra besta, ef eitthvað var, þá var frekar of heitt heldur en hitt. Við lögðum af stað frá rétt við Hofmannaflöt klukkan 12:55 laugardaginn 7. ágúst undir Meyjarsæti skammt frá Uxahryggjarleið. Við strunsuðum yfir flötina, upp í Goðaskarð og þaðan yfir Skjaldbreiðarhraun. Eyfirðingavegur sveigir til norðurs þegar komið er úr Goðaskarði og liggur meðfram Mjóafelli nokkurn spöl áður en sveigt er út á hraunið og norður fyrir Söðulhóla og áfram norður með Tindaskaga. Þegar við nálguðumst Söðulhólana lentum við í hressilegri skúr sem betur fer stóð ákaflega stutt, en hörð var hún. Þetta var eiginlega eina vatnið sem við urðum varir við í náttúrunni á göngu okkar.Skjaldbreiður blasir við okkur næstu tímana og það er svolítið merkilegt að ganga framhjá þessu magnaða fjalli að það var alltaf eins og við værum á sama stað undir fjallinu enda fjallið ávalt á alla kanta.

Við enda Tindaskaga opnast ný sýn til austurs þar sem er Skriða, mikið fjall og er frábrugðið öðrum fjöllum í nágrenninu því það er flatt að ofan og allmikið um sig. Til suðurs sést inn Þjófahraun og Langadal.

Heimatilbúin varúð á vegi

Til norðurs er Skjaldbreiður og hnúkarnir Karl (sá nyrðri) og Kerling neðarlega í hlíðum hans. Klukkuskarð er skarðið milli Skjaldbreiðar og Tindaskaga. Á flatanum sunnan Kerlingar eru nokkrir skálar eða gangnamannakofar, rétt við veginn. Þangað vorum við feðgar komnir um klukkan 17.

Rétt áður en við komum að húsunum sáum við þann fyrsta af alls 3 bílum á allri leiðinni. Við stoppuðum og kíktum á hluti og töppuðum vatni af 10 lítra brúsa á vatnsbrúsana okkar til öryggis. Við gætum þá alltént soðið vatn og fengið okkur sem við og gerðum.

Leiðin að Skriðunni liggur um nokkuð berangur en meðfram henni að norðan, þar sem leiðin liggur er vel gróið land. Hæðardrag gengur norður úr Skriðunni austarlega, Skriðuhnúkur. Vegurinn krækir norður fyrir það. Þar er hæsti hluti leiðarinnar, um 530 m. y. s. – við höfðum gengið a.m.k. 19 km þegar þarna var komið. Leiðin hafði verið upp í móti alla leið þó varla væri brekka á leiðinni. Hækkunin um 300 m. En illu heilli þá varð GPS tækið batteríslaust (frábært þegar maður lendir í því í miðri göngu – solid fararstjóri eða hitt þó heldur!).

Að Hlöðufelli voru tæplega 8 km sem við ákváðum að keyra á enda ekki til setunnar boðið vegna pallasmíða daginn eftir. Við gengum eftir mjúkum leirkenndum vegi mestan part og höfðum húsin á Hlöðuvöllum fyrir augunum mest alla leiðina eftir að við komum fyrir hornið á Skriðuhnúk. Þegar við áttum eftir um 500 metra eða svo segir Atli skyndilega: ”Hvaða hljóð var þetta?, var einhver að kalla?” ég heyrði svo sem ekkert en við stoppuðum og hlustuðum og aftur kom hljóð og Atli segir: ”Var ekki verið að kalla á hjálp?” en ég sagði nú bara að þetta hlyti að hafa verið fugl. En þegar við horfðum í áttina að húsunum sáum við fólk ganga þaðan í burtu.

Til að gera langa sögu stutta þá var þetta jú sannarlega fólk og já þau voru að kalla á hjálp. Þarna var á ferðinni fjölskylda frá Belgíu sem við seinna áttuðum okkur á að vera sjálfur Piet Vandendriessche CEO yfir Deloitte endurskoðunarfyrirtækinu í Belgíu. Það hafði hvellsprungið á Land Cruiser fjölskyldunnar. Við aðstoðuðum þau og fengum vatn og belgískt nammi að launum!

Eftir það fengum við okkur núðlur og kaffi og tjölduðum stuttu síðar og lögðum okkur um klukkan 10 enda farið að skyggja. Nóttin var ljúf – þó við hefðum ekkert sofið sérstaklega vel – þá var lítill vindur og hlýtt. Upp úr klukkan 07 vaknaði ég og fór að huga að því að sjóða vatn í kaffið og borða morgunmat. Við vorum lagðir af stað klukkan 08.30 og viðtók 18,6 km ganga á rúmum 4 og hálfum tíma. Að mestu leyti niður á við þar sem við byrjum í tæpum 500 metrum og endum í 160 metrum skammt ofan kirkjunnar í Úthlíð í Biskupstungum.

Leiðin frá Hlöðuvöllum að Útihlíð lá fyrst um Rótarsand í gegnum Hellisskarð á milli Högnhöfða og Kálfstinda. Leiðin liggur fyrst eftir hrauni og sandi og síðan eftir bröttum vegarslóða niður Hellisskarðið og meðfram endilögum Högnhöfða að austan og sunnan. Merkilegt að sjá hvað vegarslóðin breikkar sífellt með því að annað hjólið er sett ”aðeins lengra” og úr verður margar metra breiður vegur. Rétt þegar við fórum að nálgast Brúarskörðin þá sáum við loksins fyrsta vatnið á allri okkar leið og fengum við okkur duglega enda veður með því betra sem það verður hér á Íslandi í uppsveitum sunnanland. Heiðskýrt, sól og ríflega 20 stiga hiti og logn og við vatnslausir!

Þegar þarna var komið styttist nú leiðin heldur og við hröðuðum ferð eftir veginum niður að Úthlíð. Frá bilastæðinu við Brúarskörð og niður að veginum hjá Úthlíð eru um 5 kílómetrar þannig að þetta var alveg klukkutímaferð. Þar hittum við Hlöðver svila sem sótti okkur alla leið til að halda áfram smíðum við pallinn góða í Köldukinn. Þar tóku Helga amma og Siggi (og reyndar Hreimur líka) á móti okkur með kostum og kynjum og buðu upp á bæði vöfflur með þeyttum rjóma og brauð með salati ásamt langþráðum bjór og ennþá meira af vatninu helga sem við feðgar hugsuðum um og leituðum að alla 45 kílómetrana á þessir mjög svo skemmtilegu leið um afar fáfarnar slóðir.